ΔΕΚΟ

ΔΕΚΟ

Σίγουρα όλοι μας ασχολούμαστε τον τελευταίο καιρό με τα καμώματα της κυβέρνησης (Ν-έας- Δ-ιάλυσης-) στις ΔΕΚΟ.
Οι ΔΕΚΟ κατά το παρελθόν ήταν Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας. Δηλαδή ήταν κρατικές διότι προσέφεραν στο λαό υπηρεσίες ή προϊόντα τα οποία, αν τα αγόραζε από την ελεύθερη αγορά θα τα πλήρωνε ακριβά ή δεν θα μπορούσε να τα αγοράσει αλλά παράλληλα θα είχε και αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα ή υπηρεσίες. Παράλληλα σε αυτές εντάχθηκαν και ορισμένοι οργανισμοί οι οποίοι λόγω της φύσης των προϊόντων που προσέφεραν ή των υπηρεσιών που προσέφεραν κατά κύριο λόγο στο κράτος, δεν θα ήταν δυνατό να λειτουργήσουν με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Έτσι δημιουργήθηκε ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων και οργανισμών που προσέφεραν και προσφέρουν στην ανάπτυξη του τόπου, δημιουργούν οικονομία και πλούτο, και αναπτύσσουν γύρω τους υγιείς κοινωνικούς ιστούς.
Οι οργανισμοί λοιπόν αυτοί πρέπει να εξεταστούν από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες ή θεωρητικές προσεγγίσεις.
Την Κοινωνική
Την Ψυχολογική
Την τεχνολογική
Και τέλος την οικονομική ως συνδυασμό όμως των παραπάνω.
Πρέπει να εξετάσουμε δηλαδή την κοινωνική προσφορά των επιχειρήσεων τόσο στο μίκροπεριβάλλον όσο και στο μάκρο περιβάλλον λειτουργίας τους. Τόσο σαν εσωτερικές κοινωνίες που στόχο έχουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, όσο και σαν αυτόνομες κοινωνίες που επηρεάζονται από την συνολική κοινωνική ζωή του τόπου. Τόσο δηλαδή σαν πομπούς αναπαραγωγής του κοινωνικού ιστού, όσο και σαν δέκτες αποδοχής του κοινωνικού περιβάλλοντος. Με την πρακτική που συντηρείται από πολλούς, και στόχο έχει να παρουσιάσει την ανεπάρκεια στις οργανωτικές δομές και στην λειτουργία των επιχειρήσεων και οργανισμών αυτών, δεν καταφέρνουμε να διορθώσουμε το πρόβλημα, αλλά μάλλον να το διατηρήσουμε και ίσως να το ενισχύσουμε.

Συνεχίζεται ……………….