Αν η συναίνεση για την έξοδο από την κρίση είναι τέτοια ….., τότε η Νέα Δημοκρατία δουλεύει ψιλό γαζί, όλους τους Έλληνες.

Κατ αρχήν να παραθέσουμε τα γεγονότα.


Πρώτα έχουμε μια πολύπαθη εταιρία. Μια δηλαδή δημόσια επιχείρηση, που η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο Δημόσιο.

Στη συνέχεια να βάλουμε στη θέση των διοικητών, άτομα επιλεγμένα Αυστηρά από τον κομματικό σωλήνα της Νέας Δημοκρατίας

Για να μην χρονοτριβούμε να βάλουμε στο παιχνίδι και μια, άντε δύο τρεις, εταιρίες που εμπορεύονται την ανθρώπινη εργασία. Εταιρίες δηλαδή που ενοικιάζουν εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις και οργανισμούς τόσο του Δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα.

Ας πάμε τώρα και λίγο πίσω στο χρόνο. Το ΑΣΕΠ καταργείται ή καταστρατηγούνται οι διατάξεις που το διέπουν κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων της ΝΔ.

Για να ξαναέρθουμε στο σήμερα, να καταγράψουμε ότι σήμερα, και μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, η δημόσια επιχείρηση, καταγράφει πολύ υψηλή υποαπασχόληση. Δηλαδή δεν έχει παραγωγικό έργο για να απασχολήσει το προσωπικό που έχει σχέση εξαρτημένης εργασίας με αυτήν. Η παρατήρηση αυτή προκύπτει από την έκθεση του ΔΣ στη Γενική Συνέλευση των μετόχων της.

Παράλληλα να καταγράψουμε την άποψη του κ.Σαμαρά κατά τη διάρκεια της ψήφισης του προϋπολογισμού, περί μείωσης των δαπανών του Δημόσιου τομέα, περί σπατάλης δημόσιου χρήματος, περί εξορθολογισμού των δαπανών. ……, ας διαβάσουν το κείμενο της ομιλίας του από τη Βουλή των Ελλήνων ‘……….Πόση είναι η σπατάλη στην Ελλάδα; Η τελευταία ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζα της Ελλάδος την υπολογίζει γύρω στο 30% των δαπανών του τακτικού Προϋπολογισμού. Χώροι, όπως η αλυσίδα διακίνησης φαρμάκων και υγειονομικών υλικών, η κακοδιαχείριση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι σπατάλες στη λειτουργία δημοσίων επιχειρήσεων, όπως ο ΟΣΕ, είναι λίγα μόνο παραδείγματα, αλλά –πιστέψτε με- με πολλά μηδενικά το καθένα.’, και παρακάτω ‘…..Είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε δραστικά μέτρα ελέγχου της αλόγιστης σπατάλης.’, και παρακάτω ‘Θα σας στηρίζουμε σε ό,τι σωστό προωθείτε. Θα βάλουμε και εμείς πλάτη να περάσουν τα απαραίτητα μέτρα’.

Αν βάλουμε στο παιχνίδι και την πολιτική εκμετάλλευση, των πολιτών - ψηφοφόρων της ΝΔ, έχουμε τα ακόλουθα αποτελέσματα:

1. Απασχόληση 250 συμπολιτών μας για περίπου 5 χρόνια (2004- 2009 : κυβέρνηση ΝΔ) με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όχι με την επιχείρηση που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο αλλά με τρίτους που παρέχουν υπηρεσία στην επιχείρηση του δημοσίου.

2. Οι συμβάσεις των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από ανθρώπινα τοίχοι παλαιοκομμτικών αντιπαραθέσεων και έρμαια πολιτικοσυνδικαλιστών που έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες, λήγουν στις 31/12. Εδώ να πούμε ότι οι περισσότερες λήγουν την 31/12. Κάποιες όπως αυτές μερικών συνδικαλιστών ανανεώθηκαν, με λήξει περίπου τον Σεπτέμβρη.

3. Η διοίκηση που τοποθετήθηκε από τη ΝΔ, παρέμεινε στη θέση της μέχρι την 24/12, ακούγεται ότι παραιτήθηκαν, αφού υπέγραψαν, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου (αυτό είναι υπό διερεύνηση), την ανανέωση συμβάσεων με τις εταιρίες που δανείζουν προσωπικό στην Ελληνική Δημόσια Επιχείρηση. Δηλαδή την ανανέωση της απασχόλησης 250 εργαζομένων, σε μια επιχείρηση που υποαπασχολεί το προσωπικό με το οποίο έχει άμεση σχέση εξαρτημένης εργασίας. ( για να κάθονται και αυτοι??)

4. Οι συνδικαλιστές της ΝΔ, υποστήριξαν την διατήρηση του καθεστώτος απασχολησιμότητας των ενοικιαζομένων εργαζομένων, χωρίς να αναγνωρίζουν αυτά που υποστήριξε κατά την ομιλία του ο κ.Σαμαράς για τον προϋπολογισμό του 2010 ‘….Παράγουμε προβληματικές επιχειρήσεις και γκρίζα χρέη.’ Χωρίς δηλαδή να λαμβάνουν υπόψη τους την σπατάλη που συντελείται, μέσα από την υποαπασχόληση τόσο των εργαζομένων στην Δημόσια Επιχείρηση όσο και στους απασχολούμενους σε αυτή?

5. Για σειρά από χρόνια και ενώ υπήρχαν εγκεκριμένες προσλήψεις (219 τον αριθμό) για προσωπικό (με προσόντα συγκεκριμένα) η διοίκηση της επιχείρησης δεν έκανε χρήση των εγκρίσεων, και έτσι η επιχείρηση δεν προσέλαβε αναγκαίο (τόσο σε ειδικότητες όσο και σε ποιότητα) προσωπικό. Αντ’ αυτού προτίμησε να απασχολεί προσωπικό προερχόμενο από τον κομματικό σωλήνα της ΝΔ.

6. Οι άνθρωποι της επιχείρησης που θέλουν να τερματιστεί αυτή η κατάσταση, με στόχο να υπάρξει εξορθολογισμός στη λειτουργία της εταιρίας, και παράλληλα να λειτουργήσει με κριτήριο την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα, λοιδορούνται, προπηλακίζονται και καθυβρίζονται.

Ας πάμε όμως και περίπου είκοσι χρόνια πίσω. Τότε που άνθρωποι της ίδιας εταιρίας (ή καλύτερα και των δύο εταιριών που συνθέτουν την επιχείρηση αυτή σήμερα), είχαν απολυθεί από ένα άλλο καθεστώς, μια άλλη διοίκηση, αυτή της Νέας Δημοκρατίας. Το 1991 δηλαδή που περίπου 2000 άτομα είχαν απολυθεί. Αν θυμηθούμε αυτά τα γεγονότα, σίγουρα θα έρθουμε σε μια θέση συμπάθειας για τους δοκιμαζόμενους απασχολούμενους στην Ελληνική Δημόσια Επιχείρηση.

Πρέπει να δούμε όμως τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα.

Σήμερα είμαστε στο επίκεντρο μιας Οικονομικής Κρίσης που έχει δύο πηγές, αυτή που εισάγεται στην Χώρα μας από το παγκόσμιο Οικονομικό χώρο, και η εσωτερική κρίση που επηρεάζεται από τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας. Ένα απ αυτά είναι και αυτό που καταγράφεται σε όλη την ομιλία του προέδρου της ΝΔ, κ.Σαμαρα, ότι δηλαδή το δημόσιο θα πρέπει να δουλεύει παραγωγικότερα και με λιγότερο κόστος.

Έχω μια απορία που θέλω να καταθέσω στον κ.Σαμαρά, ‘Με τον τρόπο που λειτουργούν τα κομματικά του στελέχη (Πρόεδροι, Διευθύνοντες Σύμβουλοι, Διοικητικά Συμβούλια και Συνδικαλιστές) βάζουν πλάτη στην επίλυση διαρθρωτικών προβλημάτων?? Υποστηρίζουν την παραγωγικότερη και οικονομικότερη λειτουργία της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης??

Όταν η κρίση αποτελέσει γνώμονα δομικών αλλαγών στην λειτουργία της οικονομίας τότε θα πούμε μετά βεβαιότητας ότι την ξεπεράσαμε.

Τα διεθνή πρωτοσέλιδα, αλλά και τα μεγαλοστελέχη της παγκόσμιας Οικονομίας ανησυχούν σοβαρά για την κρίση που ταλανίζει την Ελληνική Οικονομία. Οι πιέσεις που δεχόμαστε, ξεκινάνε από ορθολογικούς παράγοντες, καταλήγουν όμως στην παράλογη ηθική της κερδοσκοπίας. Η χρήση του όρου «παράλογη», είναι συνυφασμένη με την επίθεση που δέχθηκε η Ελληνική Οικονομία από Ελληνικής καταγωγής παγκόσμιους διαχειριστές κεφαλαίων. Η εφημερίδα το Πρώτο Θέμα, επιβεβαίωσε πανηγυρικά τα όσα είχα γράψει για την συμπεριφορά των golden boys με τις διασυνδέσεις τους.
Κάποτε κάποιος φίλος μου είχε πει ‘όταν δεν κολλάει κάτι …., τότε να ξέρεις ότι από πίσω κρύβετε κάποια ανωμαλία’. Και βέβαια οι καταστάσεις των δικαιώνουν.
Όμως μέσα από την κρίση γεννιέται μια νέα εποχή. Με νικητές από την κρίση και ηττημένους από αυτή. Οι νικητές είναι αυτοί που θα καταλάβουν σύντομα τα χαρακτηριστικά της κρίσης, αλλά και τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν για να βγουν από αυτή. Οι ηττημένοι, απλά δεν θα έχουν κατανοήσει το πρόβλημα, όχι που δημιούργησε την κρίση ή τον έκανε μέρος της, αλλά αυτό που τον κράτησε μέσα σε αυτή και δεν τον αφήνει να βγει από αυτήν.
Σίγουρα όλοι θέλουμε να είμαστε νικητές. Ακόμη όμως και οι νικητές δεν βγαίνουν αλώβητοι από μια μάχη, ιδίως όταν αυτή η μάχη είναι η απαρχή μιας σειράς μαχών που πρέπει να δοθούν από εδώ και μπρός στην Παγκόσμια Οικονομική σκηνή.
Στόχος λοιπόν για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι να θέσουμε τα σωστά προβλήματα, αυτά που καταγράφουν τους παράγοντες που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να ξεφύγουμε από τις πρώτες μάχες με το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Παράλληλα πρέπει να βρούμε τις ευκαιρίες που δημιουργεί αυτή η κρίση και να τις χρησιμοποιήσουμε όχι ως μοχλούς για την επίλυση προβλημάτων αλλά ως αυτόνομους πυλώνες ανάπτυξης. Οι ευκαιρίες δεν πρέπει να περιχαρακώνονται από προβληματικές καταστάσεις, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις οι δημιουργούμενες ευκαιρίες καταστρέφονται από τις προβληματικές αυτές καταστάσεις ως αντίδραση στην αλλαγή. Ως αντίσταση δηλαδή στο νέο ή ως διαφύλαξη δικαιωμάτων και κεκτημένων που δεν έχουν λογική.
Προκύπτει λοιπόν άμεσα ένα ερώτημα. Ποιον θα επηρεάσει η κρίση? Όταν η απάντηση είναι όλους, τότε έρχεται ένα δεύτερο ερώτημα περισσότερο δύσκολο. Όταν λέμε όλους εννοούμε και μένα?? και μετά ένα τρίτο ερώτημα. Και όταν λέμε και μένα πόσο θα επηρεάσει εμένα η κρίση και πόσο εσένα?? Και τέταρτο Και γιατί να επηρεάσει περισσότερο εμένα από κάποιον άλλο?? Και πάει λέγοντας.
Αρκετοί συγγραφείς αναφέρουν ότι η κρίση αυτή αποτελεί το τέλος του «παραδείγματος» (παράδειγμα – σύμφωνα με τη συστεμική θεωρεία – αλλά και φιλόσοφος Khan). Αποτελεί δηλαδή ‘το τέλος εποχής’ όπως θα λέγαμε. Αντίστοιχου μεγέθους κρίσεις, μας πέρασαν σε κοινωνίες μετασχηματισμού. Έτσι περάσαμε από τον φεουδαρχισμό τον καπιταλισμό ή από αγροτικές κοινωνίες στις βιομηχανικές κοινωνίες κοκ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα θα ήθελα να ζητήσω κατ αρχήν από τα golden boys να διαβάσουν την περίπτωση της παγκόσμιας κρίσης που δημιουργήθηκε στην αγορά της τουλίπας στην Ολλανδία κάπου στο 16ο με 17ο αιώνα. Να αναζητήσουν κοινά σημεία σε αυτή την κρίση και στην κρίση που ζούμε σήμερα. Να αναζητήσουν τα ίδια σημεία στις κρίσεις του 1929 αλλά και στην πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 70. Θα καταλήξουν σε ένα απλό συμπέρασμα, η κρίση δεν προέρχεται από εξωγενείς παράγοντες αλλά από την ανθρώπινη απληστία. Καταλήξαμε σε μια υπερ καταναλωτική κοινωνία και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή. Θυσιάσαμε την ηθική μας αλλά και τις αξίες μας για να εμφανίσουμε ένα λαμπερό status στο κοινωνικό μας περίγυρο. Παράλληλα χτίζαμε πάνω σε μια ηθική βασισμένη στην ανομία. Προσοχή όχι στην παρανομία αλλά στην ανομία. Στα κενά των νόμων, στα κενά της αγοράς, και γενικώς στα κενά……
Δημιουργήσαμε ένα μεγάλο Οικονομικό κενό που όπως φαίνετε θα δημιουργήσει στα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσει έντονο κοινωνικό κενό. Δηλαδή αν δεν λάβουμε άμεσα μέτρα, θα δημιουργηθεί κοινωνική αναταραχή και αυτή είναι η πλέον ήπια λέξη που βρήκα για να χρησιμοποιήσω.
Επειγόντως λοιπόν πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο αξιακό σύστημα. Για να φέρω την θεωρία στη πράξη, η κίνηση της κυβέρνησης να προκηρύξει όλες τις θέσεις των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων αλλά και των Προέδρων και λοιπόν διοικητικών, σε Οργανισμούς και επιχειρήσεις του Δημοσίου, αποτελεί ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει να χαλυβδωθεί. Πρέπει να γίνει αποτελεσματικότερο, πρέπει να προδιαγράψει τι ζητάει, πρέπει δηλαδή να ενδυναμωθεί με κανόνες και προϋποθέσεις, που θα δημιουργούν το κοινωνικό δόμημα ( κοινωνική κατασκευή που λαμβάνει υπόψη του, τις θέσεις τις κοινωνίας, τις συμπεριφορές των ατόμων, και επηρεάζει την νομοθεσία - διαδικασίες και την τεχνολογία πάνω στην οποία και στηρίζεται) και το οποίο θα προσδιορίζεται από το αξιακό σύστημα. Έτσι ένα σαφώς δομημένο σύνολο αξιών θα προσδιορίζει και θα κινεί την κοινωνία με στόχο την βελτίωση της ευημερίας.
Η οικονομία, αποτελεί στοιχείο του κοινωνικού δομήματος. Αποτελεί τη διαδικασία αυτή που προσδιορίζει την κίνηση των αγαθών και των υπηρεσιών, αλλά που δημιουργεί όχι πλέον υπεραξίες, αλλά πλούτο. Δηλαδή πρέπει να ξαναπεράσουμε σε μια κοινωνία που να έχει τη δυνατότητα αναγνώρισης της παραγωγής του πλούτου. Σήμερα παρακολουθούμε μια κοινωνία που κινείται στη λογική της υπεραξίας. Το χρηματοπιστωτικό κέρδος και το ρίσκο του δανεισμού ή ακόμα πιο καθαρά το κέρδος από την υπεραξία στην αγοροπωλησία των μετοχών, αποτελεί την ηθική της υπεραξίας, την ηθική της νόμιμης αρπαχτής.
Σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε τον τρόπο ζωής που θα θέλουμε να έχουμε στην επόμενη 20ετία. Ας προσέξουμε όλες τις παραμέτρους που θα μας οδηγήσουν στη σωστή απόφαση. Παράλληλα ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά γιατί η κρίση δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες από ότι απειλές. Άλλωστε στην Ελλάδα λέμε ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται.

Μέτρα για την Οικονομία και αντιδράσεις της αγοράς.

Από τη μέχρι τώρα αποτύπωση των μέτρων που έχουν ληφθεί για την οικονομία λαμβάνουμε, παρά τη σωστή κατεύθυνση των μέτρων, ένα σχετικά αρνητικό κλίμα. Το αρνητικό αυτό κλίμα το εισπράττουμε από τις διεθνείς αγορές οι οποίες σε καθημερινή βάση λιθοβολούν την ελληνική οικονομία. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, που οι αγορές πυροβολούν αδιακρίτως την ελληνική οικονομία, έχουμε μια σημαντική διαφοροποίηση στον τρόπο αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας. Παρουσιάστηκαν σειρά από μέτρα που αφορούν τη διαχείριση του δημόσιου χρέους, αλλά κυρίως, παρουσιάστηκαν μέτρα που σκοπό έχουν την μειώσουν το κόστος λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Τα μέτρα που αφορούν τη διοίκηση του δημόσιου τομέα έχουν ήδη ανακοινωθεί από τον πρωθυπουργό. Αυτό το κομμάτι των μέτρων αποτελεί ίσως και το σημαντικότερο άξονα της κυβερνητικής πολιτικής. Η μείωση του κόστους λειτουργίας της κρατικής μηχανής, σημαίνει μείωση των δανειακών αναγκών του κράτους και κατά συνέπεια εξορθολογισμό της λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Τα σημαντικά βέβαια και τα μέτρα τα οποία έχουν ληφθεί για την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, ενώ σημαντικά είναι και τα μέτρα αποβληθεί για την αντιμετώπιση της φτώχειας.
Μεγάλο πρόβλημα στην όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για την ελληνική οικονομία αποτελεί η εικόνα που έχει η οικονομία μας στις διεθνείς αγορές. Η εικόνα δηλαδή εκείνη που δίνουμε ως ελληνικό κράτος, σε αυτούς που μας δανείζουν, σε αυτούς που ζητούν συνεργασία μαζί μας, σε αυτούς που επιθυμούν να κάνουν τις διακοπές τους στην χώρα μας, σε αυτούς από τους οποίους αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες.
Τις τελευταίες ώρες, οι διεθνείς χρηματαγορές έχουν στοχεύσει την Ελληνική οικονομία. Μέσα όμως από αυτή τη στόχευση, διαφαίνεται ο εγωιστικός χαρακτήρας αρκετών golden boys, τα οποία θέλοντας να συμπαρασταθούν στα εγχώρια, παρουσιάζουν έναν αρνητικό χαρακτήρα του για κάθε ενέργεια, είτε θετική είτε αρνητική, που λαμβάνει αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος. Έτσι εκτός από όλα τα άλλα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, γινόμαστε μάρτυρες της επαγγελματικής διαστροφής των χρυσοπληρωμένων μεγαλοστελεχών των χρηματοοικονομικών επιχειρήσεων, των επιχειρήσεων, δηλαδή που συμμετείχαν τα μέγιστα στη δημιουργία αυτής της οικονομικής κρίσης.
Και ενώ απ' ό,τι φαίνεται αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα αξιοπιστίας, πίστη δηλαδή των επενδυτών στην ελληνική οικονομία, γίνεται φανερό ότι αυτή την πίστη που ζητάμε, δεν την βρίσκουμε στους πολιτικούς που παρέδωσαν εξουσία που στην παρούσα κυβέρνηση. Μου έκανε λοιπόν, πολύ μεγάλη εντύπωση η παρουσία πολιτικών στελεχών της Ν.Δ. με θέση οι οποίες ταυτίζονται με επενδυτές που είχαν χάσει ή που έχουν χάσει την πίστη τους στην ελληνική οικονομία. Και μου κάνει εντύπωση ότι αντί να κάνουν προσπάθεια να υποστηρίξουν την ελληνική οικονομία, αντί να κάνουν προσπάθεια διατυπώνοντας προτάσεις για την έξοδο της από τη δύσκολη κρίση, καταθέτουν τα όπλα και συντάσσονται (τουλάχιστον σε επίπεδο λεκτικό) με αυτούς οι οποίοι προβάλλουν το πρόβλημα της αξιοπιστίας της χώρας μας ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει η οικονομία μας.
Μπορεί αυτά τα δύο προβλήματα τα οποία διατυπώθηκαν να είναι περιφερειακά της οικονομικής κρίσης την οποία αντιμετωπίζουν. Γίνεται όμως φανερό ότι κάθε σύμμαχος σ' αυτή την προσπάθεια είναι οδηγία απλά μια μονάδα δείκτη αλλά ένας πολλαπλασιαστικά μεγάλος αριθμός όπλων στη φαρέτρα της χώρας μας. Δεν μπορώ λοιπόν να κατανοήσω την αρνητική στάση που τηρεί η προηγούμενη κυβερνώσα κατάσταση ως προς την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας.
Μέχρι τώρα λοιπόν έχουμε καταγράψει την εγωιστική διάθεση των χρηματιστών, των χρυσών δηλαδή αυτών ανθρώπων, οι οποίοι αποσκοπώντας στο κέρδος, αλλά και στην ικανοποίηση παλαιών φίλων έχουν οδηγηθεί μια οικονομία κράτους σε πάρα πολύ δύσκολους δρόμους. Εδώ λοιπόν πρέπει να τονίσουμε ότι μια σειρά από πολύ μεγάλες οικονομικές κρίσεις, οι οποίες έχουν δημιουργήσει και κοινωνικές αναταραχές είναι προϊόν Αδυναμίας καταγραφής των πιστών και των επιπτώσεων από αποφάσεις που παίρνουν άτομα με μεγάλη κεφαλαιακή επιφάνεια.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει δημιουργηθεί κανένας οργανισμός ασφαλείας από το διεθνές νομισματικό ταμείο. ενώ λοιπόν θα περίμενε κανείς ότι η γνώση του διεθνούς νομισματικού ταμείου να λειτουργήσει προληπτικά και να δημιουργήσει μια ομπρέλα προστασίας για κράτη με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αυτό παραμένει στη γωνία παρακολουθώντας ως Πόντιος Πιλάτος τις εξελίξεις από την λαφυραγώγηση για των κερδοσκόπων και το πλιάτσικο των διεθνών χρυσών (golden) αγοριών (boys).
Δεν μπορούμε βέβαια μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα να μην καταγράψουμε και την ελληνική συμμετοχή. Αυτή η συμμετοχή έγκειται στην η αδυναμία διαχείρισης του δημόσιου τομέα για μια σειρά από χρόνια, στην άρνηση ανάπτυξης διαδικασιών στον τομέα της λειτουργίας και του ελέγχου της αγοράς και τέλος και στην αδυναμία ή καλύτερα στην ανικανότητα υιοθέτησης ελεγκτικών μηχανισμών για την είσπραξη των φόρων και τελών.
Η υπέρμετρη ανάπτυξη του δημόσιου τομέα με παράλληλη διόγκωση του δημόσιου χρέους με παράλληλη μη παραγωγή του πραγματικού έργου με παράλληλη αδυναμία ελέγχου των δημοσίων δαπανών που δημιούργησε μια σειρά από μη ορθολογικές καταστάσεις οι οποίες τώρα είναι αρκετά δύσκολο να αντιμετωπίσουν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έρχεται η παρούσα κυβέρνηση να προτείνει μια σειρά από μέτρα άξονες των που στόχο έχουν την να διαφυλάξουν την λειτουργία του ποιοτικού κράτους, και παράλληλα να εξορθολογήσουν τα οικονομικά του.
Σήμερα λοιπόν μέσα από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, και ενώ θα περίμενε κανείς να μπει πλάτη από όλους μας, βλέπουμε τη Ν.Δ. την να τηρεί στάση αποστασιοποιημένης κοινωνικής δύναμης, με αποχρώσεις αρνητισμού.
Βλέποντας βέβαια τα μέτρα τα οποία εξαγγελθείσα πρέπει να καταγράψουν ότι είναι προς την σωστή κατεύθυνση, χρειάζονται άμεσα εξειδίκευση, αλλά χρειάζονται και παρεμβάσεις στην διεθνή οικονομική σκηνή. Έτσι λοιπόν περιμένω από την παρούσα κυβέρνηση εκτός από τα μέτρα που έχει λάβει στο εσωτερικό της χώρας, να ζητήσει την προστασία του διεθνούς νομισματικού ταμείου από τους κερδοσκοπούν, και μάλιστα χωρίς οποιαδήποτε ανταμοιβή. Επίσης θα θεωρώ απαραίτητη τη λήψη μέτρων για τη φοροδιαφυγή ή την εισφοροδιαφυγή. Πρέπει λοιπόν να ζητήσει από το διεθνές νομισματικό ταμείο στο επίπεδο της φοροδιαφυγής και για το κομμάτι εκείνο που αφορά τις εξωχώριες εταιρείες(offshore), τη δημιουργία διεθνούς νομικού πλαισίου για την λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων αλλά και για τη φορολογική υποχρέωση που έχουν αυτές οι επιχειρήσεις θα στις χώρες καταγωγής των εισοδημάτων.
Μέσα λοιπόν από αυτή την επιστολή, που καταγράφει την επιθυμία μου, να προωθηθεί και μέσα από τη σοσιαλιστική διεθνή, η ιδέα της δημιουργίας ενός οργανισμού ελέγχου των εισοδημάτων που καταλήγουν εταιρίες offshore. 1 οργανισμού, δηλαδή που να ελέγχει την καταγωγή των εισοδημάτων αλλά και την φορολόγηση αυτών στις χώρες προέλευσης.
Παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας θα ήθελα να η κυβέρνηση να λάβει αρκετά πιο τολμηρά μέτρα, με στόχο τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας. Μέτρα σαν και αυτά, θα καταγράφουν ως προτάσεις σε επόμενη δημοσίευση.