Μην πείτε στην μητέρα μου πως είμαι blogger. Πείτε της ότι είμαι πιανίστας σε Μπουρδέλο.
Επιτέλους πια.
Δεν είμαστε Δημοσιογράφοι
Δεν είμαστε Διαφημιστές
Δεν είμαστε Καθηγητές Πανεπιστημίων, σχολείων ή άλλων ευαγών ιδρυμάτων
Δεν είμαστε Αστροναύτες
Δεν είμαστε δύτες
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΕΙΜΑΣΤΕ BLOGGER !!!!!!!
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 28, 2008
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 27, 2008
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ BLOG ρεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!
Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν (με ένα απλό copy paste) όσοι μπλογκερς συμφωνούν με τις θέσεις του.
1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
(Από www.nylon.gr)
1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
(Από www.nylon.gr)
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 25, 2008
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ BLOG
Κάποιος χάνει. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός αλλά σίγουρα κάποιος χάνει ένα σοβαρό παιχνίδι στρατηγικής. Η μάχη από ότι φαίνεται δεν είναι μάχη τακτικής. Είναι μάχη στρατηγική και ουσιαστική.
Κάποιος χάνει και χάνει βαριά. Η ήττα του ακούγεται. Κάνει πάταγο. Κάποιος χάνει. Αλλά σιγά – σιγά, σιγά αλλά σταθερά αρχίζω να αναγνωρίζω ποιος είναι. Κάποιος χάνει κι αν συνεχίζει να φωνάζει έτσι θα μάθουμε όλοι ότι αυτός που χάνει κατηγορώντας τα blog και τους bloggers δεν είναι άλλος από την σοβαρή διαπλοκή αυτού του τόπου.
Κάποιος χάνει. Ας τον βοηθήσουμε όλοι να εκτεθεί στα μάτια του κόσμου. Ίσως αυτή να είναι η αρχή του τέλους για όλη αυτή τη δυσοσμία που έρχεται από τη δημοσιογραφική κοινότητα.
Αλλά όταν κάποιος χάνει συνηθίζετε κάποιος άλλος να νικάει. Ας ελπίσουμε ότι η νίκη θα είναι του λαού.
Η νίκη θα είναι μια βασική νίκη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς. Στο ΠΑΣΟΚ καλά θα κάνουν να μελετήσουν γιατί κάποιος χάνει. Στη ΝΔ ας μελετήσουν γιατί δεν κατάφεραν να κερδίσουν αυτοί την μάχη σαν κυβέρνηση.
Κάποιος χάνει.
Εγώ σίγουρα είμαι με τον νικητή………
Κάποιος χάνει και χάνει βαριά. Η ήττα του ακούγεται. Κάνει πάταγο. Κάποιος χάνει. Αλλά σιγά – σιγά, σιγά αλλά σταθερά αρχίζω να αναγνωρίζω ποιος είναι. Κάποιος χάνει κι αν συνεχίζει να φωνάζει έτσι θα μάθουμε όλοι ότι αυτός που χάνει κατηγορώντας τα blog και τους bloggers δεν είναι άλλος από την σοβαρή διαπλοκή αυτού του τόπου.
Κάποιος χάνει. Ας τον βοηθήσουμε όλοι να εκτεθεί στα μάτια του κόσμου. Ίσως αυτή να είναι η αρχή του τέλους για όλη αυτή τη δυσοσμία που έρχεται από τη δημοσιογραφική κοινότητα.
Αλλά όταν κάποιος χάνει συνηθίζετε κάποιος άλλος να νικάει. Ας ελπίσουμε ότι η νίκη θα είναι του λαού.
Η νίκη θα είναι μια βασική νίκη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς. Στο ΠΑΣΟΚ καλά θα κάνουν να μελετήσουν γιατί κάποιος χάνει. Στη ΝΔ ας μελετήσουν γιατί δεν κατάφεραν να κερδίσουν αυτοί την μάχη σαν κυβέρνηση.
Κάποιος χάνει.
Εγώ σίγουρα είμαι με τον νικητή………
Κυριακή, Φεβρουαρίου 17, 2008
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ
Από την ανάγνωση των εφημερίδων, των περιοδικών και από την ακρόαση των ειδήσεων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών, καταλήγω στα ακόλουθα συμπεράσματα.
Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει επιφανειακά τουλάχιστον, πλήρη ακινησία. Υπογείως όμως στην Νέα Δημοκρατία, σφάζονται παλικαριά. Τα κυκλώματα δεν λειτουργούν σωστά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ασυνέχειες αλλά και επικοινωνιακές αστοχίες. Πολιτική ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά την ομιλία του Πρωθυπουργού στην βουλή για το ασφαλιστικό. Σε αυτό βέβαια δεν είναι υπεύθυνη μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και η Αξιωματική (τουλάχιστον) αντιπολίτευση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι μάλλον και η λοιποί της αντιπολίτευσης δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Με τα προβλήματα όμως της Νέας Δημοκρατίας καλό θα είναι να ασχοληθούν και οι κύριοι Λούλης και Ρουσόπουλος. Για τον δεύτερο δεν μπορώ να πω πολλά. Για τον κ.Λούλη όμως καταγράφω ότι έχει πάρει ‘μυρουδιά’ τι συμβαίνει και το λέει με πολύ γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του στην Ημηρεσία του Σαββάτου 16/02/08. Πάντως ως κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει σειρά από ενέργειες για να βγάλει την χώρα από το τέλμα που δυστυχώς την έριξε η ίδια. Αν θυμηθούμε, η Νέα Δημοκρατία ήρθε στη Κυβέρνηση με στόχο την πάταξη της Διαφθοράς, την οποία όμως όχι απλός δεν την πάταξε αλλά την ενθυλάκωσε στις δικές τις πολιτικές. Σεμνά και ταπεινά ή διαφορετικά ‘Τάξεις και Ηθική’. Αυτό ήταν το στίγμα. Τελικά κατέληξε στο ‘Ανήθικα και ακριβά’ Με αυτό τον τρόπο η πολιτική στον τόπο απέκτησε ένα τεράστιο αδιέξοδο που με την σειρά του δημιούργησε μια τεράστια απογοήτευση. Το αδιέξοδο έχει το όνομα, της αδυναμίας εξόδου από τακτικές λειτουργίας της κοινωνίας, έξω από την διαφθορά, ή καλύτερα, από την πάταξη της διαφθοράς με τρόπο αποδεκτό, δίκαιο και κατανοητό από την κοινωνία. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε η απογοήτευση θα παραμείνει θα διογκώνετε και κάποια στιγμή θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη. Σημάδια ήπιας κοινωνικής έκρηξης έχουμε. Ας μην ξεχνάμε τις διαμαρτυρίες στο κέντρο της Αθήνας από πολίτες άγνωστους μεταξύ τους αλλά ευαισθητοποιημένους τόσο πολιτικά όσο και περιβαντολογικά.
Τέτοιες διαμαρτυρίες στο μέλλον μάλλον δεν θα είναι λίγες. Όσο η αίσθηση της κοινωνίας για την πολιτική πρακτική θα περνάει από την λέξη ‘Έλεος’ στη λέξη ‘Αέρας’ τόσο πιο μαζικές αλλά και βίαιες θα γίνονται οι αντιδράσεις της. Η αρχή έγινε. Ο λαός έχει πρόβλημα. Η κυβέρνηση δεν το αντιλαμβάνεται. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση, θα πρέπει άμεσα να υιοθετήσει μέτρα με βάση ορθολογική αλλά και επιστημονική, κατρακυλά σε ένα ατελείωτο ρουσφετολογικό γαϊτανάκι που επιτείνει το πρόβλημα. Η εικόνα χάους που διαμορφώνεται παντού αποτελεί πρόβλημα στην λειτουργία των θεσμών, των κανόνων, των νόμων που ρυθμίζουν την λειτουργία τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτεύματος που την εποπτεύει.
Λάθη διαχείρισης θεσμών οδηγούν πλέον απευθείας σε αισθήματα περί κοινού δικαίου – αδικίας. Το δίκαιο και κάθε έννοια δικαιοσύνης έχει καταρρακωθεί. Η κοινωνία δεν περιμένει πολλά από τη δικαιοσύνη. Ουσιαστικά λοιπόν και αυτός ο πυλώνας του Δημοκρατικού πολιτεύματος καταλύεται.
Το Κράτος λειτουργεί ρουσφετολογικά, κομματικά, χωρίς σχέδιο για ανάκαμψη της χώρας σε κοινωνικά αποδεκτά μοντέλα ήπιας κοινωνικής ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων. Από τα παραδείγματα που δίνει σήμερα το κράτος, εισπράττω τα ακόλουθα :
Πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας για να μην είσαι λαμόγιο
Όλοι μας θέλουμε μια θέση στο Δημόσιο για να γίνουμε λαμόγια που εισπράττουν.
Όλοι μας είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε την πολιτική περιορισμένης ηθικής αρκεί, να μην μας πειράξουν ή να κερδίσουμε και το κάτι τις μας
Και πόσες άλλες σκέψεις δεν έχουν περάσει από το μυαλό μου.
Όμως όσα και να σκέφτομαι βλέπω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατανοήσει ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και του προβλήματος και ότι κάποιοι ηθελημένα, για να μην μπορεί να προχωρήσει παρακάτω το ποδηγετούν με τρόπο κραυγαλέο, και χωρίς αυτό να το καταλαβαίνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταλάβει ότι η αντιπολίτευσή του δεν πείθει. Οι μηχανισμοί εξουσίας του ή έχουν κηρύξει λευκή απεργία ή έχουν σοβαρή εμπλοκή στην διοίκηση της χώρας σε παλαιότερες φάσεις και είναι δέσμιοι των αποφάσεων τους ή τέλος τα έχουν βρει στη μοιρασιά με τους τώρα κυβερνώντες. Οι μηχανισμοί δηλαδή αυτοί ή είναι βαθύτατα διαβρωμένοι ή εντελώς απαξιωμένοι. Από πρόσφατη ερώτηση Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (και αρκετών μάλιστα - 15 τον αριθμό) στη Βουλή για θέμα της επικαιρότητας, γίνετε φανερό ότι καταγράφουν (αφού οι μηχανισμοί τους πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο) μια περιορισμένη εκδοχή του προβλήματος. Η περιορισμένη αυτή καταγραφή του προβλήματος περιορίζει το πρόβλημα. Το μετατρέπει σε έντονα διαχειριστικού χαρακτήρα πρόβλημα, αποκόπτοντας το από τις βαθιά πολιτικές μεταβλητές του. Με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα χάνει την ουσία του. Καταλήγει να μην είναι το σωστό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Ο κόσμος λοιπόν, καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αδυναμία να τοποθετήσει τα προβλήματα του στη σωστή βάση και στη σωστή τους διάσταση. Το αποτέλεσμα, είναι πολλαπλό και πολύεπίπεδο. Ο κόσμος σιγά - σιγά αλλά σταθερά χάνει την εμπιστοσύνη του στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό δεν φταίει ο ηγέτης του κόμματος αλλά οι κατά τόπους μηχανισμοί εξουσίας.
Και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η σωστή καταγραφή του προβλήματος δίνει την ικανότητα στον λύτη να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση ή την ικανοποιητική και επαρκή απάντηση. Σε αυτό το σημείο το ΠΑΣΟΚ πάσχει. Και επιμένω, δεν πάσχει λόγω αρχηγού. Πάσχει λόγω ανεπάρκειας και ανικανότητας των μηχανισμών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν στο ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι και ανεπαρκέστατοι και ηθικά τουλάχιστον ανίκανοι να πείσουν.
Αν το ΠΑΣΟΚ γρήγορα δεν αλλάξει στρατηγική απέναντι στους ανεπαρκείς να πείσουν την κοινωνία και ανίκανους να καταγράψουν τα προβλήματα της, τότε βλέπω ότι ο Συνασπισμός θα γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Πράγμα, πάλι απαράδεκτο.
Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει επιφανειακά τουλάχιστον, πλήρη ακινησία. Υπογείως όμως στην Νέα Δημοκρατία, σφάζονται παλικαριά. Τα κυκλώματα δεν λειτουργούν σωστά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ασυνέχειες αλλά και επικοινωνιακές αστοχίες. Πολιτική ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά την ομιλία του Πρωθυπουργού στην βουλή για το ασφαλιστικό. Σε αυτό βέβαια δεν είναι υπεύθυνη μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και η Αξιωματική (τουλάχιστον) αντιπολίτευση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι μάλλον και η λοιποί της αντιπολίτευσης δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Με τα προβλήματα όμως της Νέας Δημοκρατίας καλό θα είναι να ασχοληθούν και οι κύριοι Λούλης και Ρουσόπουλος. Για τον δεύτερο δεν μπορώ να πω πολλά. Για τον κ.Λούλη όμως καταγράφω ότι έχει πάρει ‘μυρουδιά’ τι συμβαίνει και το λέει με πολύ γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του στην Ημηρεσία του Σαββάτου 16/02/08. Πάντως ως κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει σειρά από ενέργειες για να βγάλει την χώρα από το τέλμα που δυστυχώς την έριξε η ίδια. Αν θυμηθούμε, η Νέα Δημοκρατία ήρθε στη Κυβέρνηση με στόχο την πάταξη της Διαφθοράς, την οποία όμως όχι απλός δεν την πάταξε αλλά την ενθυλάκωσε στις δικές τις πολιτικές. Σεμνά και ταπεινά ή διαφορετικά ‘Τάξεις και Ηθική’. Αυτό ήταν το στίγμα. Τελικά κατέληξε στο ‘Ανήθικα και ακριβά’ Με αυτό τον τρόπο η πολιτική στον τόπο απέκτησε ένα τεράστιο αδιέξοδο που με την σειρά του δημιούργησε μια τεράστια απογοήτευση. Το αδιέξοδο έχει το όνομα, της αδυναμίας εξόδου από τακτικές λειτουργίας της κοινωνίας, έξω από την διαφθορά, ή καλύτερα, από την πάταξη της διαφθοράς με τρόπο αποδεκτό, δίκαιο και κατανοητό από την κοινωνία. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε η απογοήτευση θα παραμείνει θα διογκώνετε και κάποια στιγμή θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη. Σημάδια ήπιας κοινωνικής έκρηξης έχουμε. Ας μην ξεχνάμε τις διαμαρτυρίες στο κέντρο της Αθήνας από πολίτες άγνωστους μεταξύ τους αλλά ευαισθητοποιημένους τόσο πολιτικά όσο και περιβαντολογικά.
Τέτοιες διαμαρτυρίες στο μέλλον μάλλον δεν θα είναι λίγες. Όσο η αίσθηση της κοινωνίας για την πολιτική πρακτική θα περνάει από την λέξη ‘Έλεος’ στη λέξη ‘Αέρας’ τόσο πιο μαζικές αλλά και βίαιες θα γίνονται οι αντιδράσεις της. Η αρχή έγινε. Ο λαός έχει πρόβλημα. Η κυβέρνηση δεν το αντιλαμβάνεται. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση, θα πρέπει άμεσα να υιοθετήσει μέτρα με βάση ορθολογική αλλά και επιστημονική, κατρακυλά σε ένα ατελείωτο ρουσφετολογικό γαϊτανάκι που επιτείνει το πρόβλημα. Η εικόνα χάους που διαμορφώνεται παντού αποτελεί πρόβλημα στην λειτουργία των θεσμών, των κανόνων, των νόμων που ρυθμίζουν την λειτουργία τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτεύματος που την εποπτεύει.
Λάθη διαχείρισης θεσμών οδηγούν πλέον απευθείας σε αισθήματα περί κοινού δικαίου – αδικίας. Το δίκαιο και κάθε έννοια δικαιοσύνης έχει καταρρακωθεί. Η κοινωνία δεν περιμένει πολλά από τη δικαιοσύνη. Ουσιαστικά λοιπόν και αυτός ο πυλώνας του Δημοκρατικού πολιτεύματος καταλύεται.
Το Κράτος λειτουργεί ρουσφετολογικά, κομματικά, χωρίς σχέδιο για ανάκαμψη της χώρας σε κοινωνικά αποδεκτά μοντέλα ήπιας κοινωνικής ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων. Από τα παραδείγματα που δίνει σήμερα το κράτος, εισπράττω τα ακόλουθα :
Πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας για να μην είσαι λαμόγιο
Όλοι μας θέλουμε μια θέση στο Δημόσιο για να γίνουμε λαμόγια που εισπράττουν.
Όλοι μας είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε την πολιτική περιορισμένης ηθικής αρκεί, να μην μας πειράξουν ή να κερδίσουμε και το κάτι τις μας
Και πόσες άλλες σκέψεις δεν έχουν περάσει από το μυαλό μου.
Όμως όσα και να σκέφτομαι βλέπω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατανοήσει ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και του προβλήματος και ότι κάποιοι ηθελημένα, για να μην μπορεί να προχωρήσει παρακάτω το ποδηγετούν με τρόπο κραυγαλέο, και χωρίς αυτό να το καταλαβαίνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταλάβει ότι η αντιπολίτευσή του δεν πείθει. Οι μηχανισμοί εξουσίας του ή έχουν κηρύξει λευκή απεργία ή έχουν σοβαρή εμπλοκή στην διοίκηση της χώρας σε παλαιότερες φάσεις και είναι δέσμιοι των αποφάσεων τους ή τέλος τα έχουν βρει στη μοιρασιά με τους τώρα κυβερνώντες. Οι μηχανισμοί δηλαδή αυτοί ή είναι βαθύτατα διαβρωμένοι ή εντελώς απαξιωμένοι. Από πρόσφατη ερώτηση Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (και αρκετών μάλιστα - 15 τον αριθμό) στη Βουλή για θέμα της επικαιρότητας, γίνετε φανερό ότι καταγράφουν (αφού οι μηχανισμοί τους πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο) μια περιορισμένη εκδοχή του προβλήματος. Η περιορισμένη αυτή καταγραφή του προβλήματος περιορίζει το πρόβλημα. Το μετατρέπει σε έντονα διαχειριστικού χαρακτήρα πρόβλημα, αποκόπτοντας το από τις βαθιά πολιτικές μεταβλητές του. Με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα χάνει την ουσία του. Καταλήγει να μην είναι το σωστό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Ο κόσμος λοιπόν, καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αδυναμία να τοποθετήσει τα προβλήματα του στη σωστή βάση και στη σωστή τους διάσταση. Το αποτέλεσμα, είναι πολλαπλό και πολύεπίπεδο. Ο κόσμος σιγά - σιγά αλλά σταθερά χάνει την εμπιστοσύνη του στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό δεν φταίει ο ηγέτης του κόμματος αλλά οι κατά τόπους μηχανισμοί εξουσίας.
Και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η σωστή καταγραφή του προβλήματος δίνει την ικανότητα στον λύτη να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση ή την ικανοποιητική και επαρκή απάντηση. Σε αυτό το σημείο το ΠΑΣΟΚ πάσχει. Και επιμένω, δεν πάσχει λόγω αρχηγού. Πάσχει λόγω ανεπάρκειας και ανικανότητας των μηχανισμών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν στο ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι και ανεπαρκέστατοι και ηθικά τουλάχιστον ανίκανοι να πείσουν.
Αν το ΠΑΣΟΚ γρήγορα δεν αλλάξει στρατηγική απέναντι στους ανεπαρκείς να πείσουν την κοινωνία και ανίκανους να καταγράψουν τα προβλήματα της, τότε βλέπω ότι ο Συνασπισμός θα γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Πράγμα, πάλι απαράδεκτο.
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13, 2008
ΑΠΕΡΓΙΑ
Απεργία
Αυτό που συνέβη σήμερα, ημέρα απεργίας, ήταν το ακόλουθο:
Σε Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιες Υπηρεσίες παρέμειναν κλειστές. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής κινητοποίησης. Δηλαδή όπου Δημόσιο Κλειστά ή μετά από κάποια ώρα λίγοι υπάλληλοι πήγαν και δούλεψαν. Η γενική εικόνα του Δημοσίου λοιπόν ‘κλειστών λόγω απεργίας’. Απεργίας που πραγματοποιήθηκε όχι γιατί τουλάχιστον εμένα με έπεισε το Συνδικαλιστικό Κίνημα, αλλά γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να μας δώσει ελπίδα, μας τρομοκράτησε για να μην πάμε στη εργασία μας. Δηλαδή αντικατέστησε τον ρόλο του παλαιού εργοδότη. Λες δηλαδή και εργοδότης για το Δημόσιο δεν είναι ο ίδιος ο Λαός αλλά οι Συνδικαλιστές.
Και ενώ αυτό γινόταν στις Δημόσιες Υπηρεσίες και στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, στις Ιδιωτικές τα πάντα δούλευαν λες και δεν ήταν απεργία αλλά η πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Κάνοντας μια βόλτα λοιπόν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας παρατήρησα τα ακόλουθα,
Σε όλες τις καφετέριες, κόσμος και λαός
Όλα τα μαγαζιά ανοικτά, με κόσμο, αν και περιορισμένο λόγω ψύχους
Και το καλύτερο (δεν τους ξέρω τους ανθρώπους για να πω και ονόματα) είδα αρκετούς συνδικαλιστές, από αυτούς που βλέπουμε και στην tv, μετά από τις συγκεντρώσεις να απολαμβάνουν τους καφέδες τους σε γνωστά στέκια της Αθήνας.
Τις πρωινές ώρες κάποιοι άλλοι συνάδερφοί τους, ίσως και οι ίδιοι, απαγόρευαν με διάφορα μέσα, την εργασία σε αρκετούς εργαζομένους του Δημοσίου, δεν παραπονέθηκε όμως κανένας για τους καφέδες ή τα ουζάκια που τους σέρβιραν οι απεργοσπάστες.
Τι γίνετε κύριοι συνδικαλιστές?? Επιτρέπουμε να εργάζονται σε όσους μας υπηρετούν ή μας διευκολύνουν ενώ στους άλλους λέμε και ηχηρά για να φοβηθούν, όχι δεν θα σε αφήσω να δουλέψεις απεργοσπάστη??
Το σημαντικότερο εργαλείο των συνδικαλιστών ήταν η ΗΘΙΚΗ. Αλλά μάλλον από αυτή τελειώσαμε.
Αυτό που συνέβη σήμερα, ημέρα απεργίας, ήταν το ακόλουθο:
Σε Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιες Υπηρεσίες παρέμειναν κλειστές. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής κινητοποίησης. Δηλαδή όπου Δημόσιο Κλειστά ή μετά από κάποια ώρα λίγοι υπάλληλοι πήγαν και δούλεψαν. Η γενική εικόνα του Δημοσίου λοιπόν ‘κλειστών λόγω απεργίας’. Απεργίας που πραγματοποιήθηκε όχι γιατί τουλάχιστον εμένα με έπεισε το Συνδικαλιστικό Κίνημα, αλλά γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να μας δώσει ελπίδα, μας τρομοκράτησε για να μην πάμε στη εργασία μας. Δηλαδή αντικατέστησε τον ρόλο του παλαιού εργοδότη. Λες δηλαδή και εργοδότης για το Δημόσιο δεν είναι ο ίδιος ο Λαός αλλά οι Συνδικαλιστές.
Και ενώ αυτό γινόταν στις Δημόσιες Υπηρεσίες και στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, στις Ιδιωτικές τα πάντα δούλευαν λες και δεν ήταν απεργία αλλά η πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Κάνοντας μια βόλτα λοιπόν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας παρατήρησα τα ακόλουθα,
Σε όλες τις καφετέριες, κόσμος και λαός
Όλα τα μαγαζιά ανοικτά, με κόσμο, αν και περιορισμένο λόγω ψύχους
Και το καλύτερο (δεν τους ξέρω τους ανθρώπους για να πω και ονόματα) είδα αρκετούς συνδικαλιστές, από αυτούς που βλέπουμε και στην tv, μετά από τις συγκεντρώσεις να απολαμβάνουν τους καφέδες τους σε γνωστά στέκια της Αθήνας.
Τις πρωινές ώρες κάποιοι άλλοι συνάδερφοί τους, ίσως και οι ίδιοι, απαγόρευαν με διάφορα μέσα, την εργασία σε αρκετούς εργαζομένους του Δημοσίου, δεν παραπονέθηκε όμως κανένας για τους καφέδες ή τα ουζάκια που τους σέρβιραν οι απεργοσπάστες.
Τι γίνετε κύριοι συνδικαλιστές?? Επιτρέπουμε να εργάζονται σε όσους μας υπηρετούν ή μας διευκολύνουν ενώ στους άλλους λέμε και ηχηρά για να φοβηθούν, όχι δεν θα σε αφήσω να δουλέψεις απεργοσπάστη??
Το σημαντικότερο εργαλείο των συνδικαλιστών ήταν η ΗΘΙΚΗ. Αλλά μάλλον από αυτή τελειώσαμε.
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 07, 2008
Είδα τον δολοφόνο μου
Είδα τον δολοφόνο μου.
Θα μπορούσε να είναι κομμάτι από μυθιστόρημα, θα μπορούσε πάλι να είναι αποκύημα της φαντασίας, θα μπορούσε τέλος να είναι και αλήθεια. Δεν ξέρω τι από όλα είναι. Μου φαίνετε ότι είναι η μια στιγμή που δεν ξέρεις αν το μέλλον έρχεται και σου μιλάει ή αν το παρόν σου παίζει άσχημα παιχνίδια.
Προχθές ή τέλος πάντων κάποια Παρασκευή, πήγα με φίλους από την εταιρία σε κάποιο εστιατόριο (μετά μουσικής). Αργά το βράδυ ήρθε στο μαγαζί ένα ζευγάρι που αναγνωρίστηκε από έναν εκ των συνδαιτυμόνων ως έμπορος αμυντικού υλικού. Η φάτσα του και με τρόμαξε και με δημιούργησε ερωτηματικά. Αποφάσισα λοιπόν να τον αποκαλέσω δολοφόνο. Είδα λοιπόν τον δολοφόνο μου.
Θα μπορούσε να είναι κομμάτι από μυθιστόρημα, θα μπορούσε πάλι να είναι αποκύημα της φαντασίας, θα μπορούσε τέλος να είναι και αλήθεια. Δεν ξέρω τι από όλα είναι. Μου φαίνετε ότι είναι η μια στιγμή που δεν ξέρεις αν το μέλλον έρχεται και σου μιλάει ή αν το παρόν σου παίζει άσχημα παιχνίδια.
Προχθές ή τέλος πάντων κάποια Παρασκευή, πήγα με φίλους από την εταιρία σε κάποιο εστιατόριο (μετά μουσικής). Αργά το βράδυ ήρθε στο μαγαζί ένα ζευγάρι που αναγνωρίστηκε από έναν εκ των συνδαιτυμόνων ως έμπορος αμυντικού υλικού. Η φάτσα του και με τρόμαξε και με δημιούργησε ερωτηματικά. Αποφάσισα λοιπόν να τον αποκαλέσω δολοφόνο. Είδα λοιπόν τον δολοφόνο μου.
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 01, 2008
Siemens Ζαχοπουλος και συνέχεια σκανδάλων
Ρε για κοιτα να δεις που τελικά θα μάθουμε πως ο Ζαχόπουλος πήγε από την Siemens και όχι από την ροζ ιστορία με την συμβασιούχο.
Βέβαια κανέναν δεν έπεισε η ιστορία με την Τσέκου. Όλοι καταλαβαίναμε και εξακολουθούμε και καταλαβαίνουμε ότι κάτι άλλο πολύ πιο βαρύ κρύβετε πίσω από την ιστορία. Εμείς, Ο ΛΑΟΣ, ξέρουμε και περιμένουμε. Όταν θα έρθει η ώρα να τιμωρήσουμε θα τιμωρούμε σίγα – σιγά και βασανιστικά. Τόσο βασανιστικά όσο και οι καθυστερήσεις και τα εμπόδια που φαίνεται ότι βάζει Κυβέρνηση στην διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης αλλά και της παρουσίασης στην κοινωνία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Αλλά μπορεί κάποιος να λύσει μια σειρά από απορίες
1. γιατί κρατείται ακόμη και σήμερα η Τσέκου??
2. Μήπως η Κυβέρνηση φοβάται την Τσέκου για κάποιους λόγους και γι αυτό δεν την αφήνει ελεύθερη
3. Ποιοι είναι οι λόγοι που φοβάται το Μαξίμου την Τσέκου
4. Είναι η Τσέκου σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
5. Γιατί μπερδεύτηκε το θέμα Ζαχόπουλου με το θέμα Θέμος Αναστασιάδης και Πρώτο Θέμα. 6. Μήπως υπάρχει συναλλαγή κι αν ναι ποιοι είναι οι συναλλασσόμενοι και ποιο το προϊόν της συναλλαγής
7. Υπάρχει σύνδεση του θέματος Ζαχόπουλου με το θέμα Siemens
8. Από ποιο Υπουργείο να περιμένουμε το επόμενο σκάνδαλό
Για κάντε κανά κλίκ εδώ
http://press-gr.blogspot.com/2008/02/blog-post_6461.html
Περιμένω απαντήσεις για να δούμε αν θα τις πάρουμε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)