ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΕΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ

Υστερόγραφο.
Γιατί κάποιοι υπουργοί βιάστηκαν να επιλέξουν Γραμματείς και κάποιοι άλλοι δεν έχουν κάνει ακόμη τις επιλογές τους??
Μίλησα για ικανάρκεια (ικανότητα και επάρκεια) των προσώπων που θα επιλεγούν. Σήμερα βλέπω ότι υπάρχουν αρκετά πρόσωπα (από τους επιλεγέντες) που καταγράφουν αρκετές ρωγμές , όχι στο προσωπικό τους προφίλ, αλλά στη διαδικασία αξιολόγησης.
Που είναι οι Ελληνοσπουδαγμένοι?? Η Ελλάδα δεν έχει σχολές που δίνουν μεταπτυχιακά?? Γιατί επιλέγονται πρόσωπα με μεταπτυχιακές σπουδές σε Πανεπιστήμια του Εξωτερικού?? Υπάρχει μήπως έλλειμμα εμπιστοσύνης από την παρούσα Κυβέρνηση για τους αποφοίτους μεταπτυχιακών Ελληνικών Πανεπιστημίων?? Ποια η εμπειρία των Γενικών Γραμματέων σε Διοίκηση Επιχειρήσεων ή Οργανισμών???
Ανοίξατε μια διαδικασία. Σας είπαμε ότι είναι πολύ καλή. Σας δώσαμε και το ελαφρυντικό των παιδικών ασθενειών σε περίπτωση που γράψετε κάποιες αστοχίες στη διαδικασία. Σας ενημερώνω ότι η διαδικασία της αξιολόγησης, αυτή τη στιγμή τρέχει για την κυβέρνηση με αρνητικό πρόσημο.
Είμαι στη διάθεσή σας να σας ενημερώσω για τα παιδαριώδη λάθη που κάνατε.
Ένας απλός απόφοιτος μεταπτυχιακού προγράμματος ενός εκ των καλυτέρων Ελληνικών Πανεπιστημίων.

http://ziouzitsou.blogspot.com/2009/10/blog-post_15.html

Παρακαλώ διαβάστε την ανάρτηση αλλά και την ημερομηνία που έγινε.

Εστάλει και στο blog του Υφυπουργού Παιδείας Πανάρετου.

Οικονομία, Προϋπολογισμός 2010

Τα βασικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας είναι σε όλους γνωστά. Κατηγοριοποιούνται όμως πάντα ανάλογα με τους στόχους που βάζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αλλά και οι υποστηρικτές των κυβερνήσεων αυτών. Μέχρι σήμερα λοιπόν, οι κυβερνήσεις προϋπολόγιζαν λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις ομάδων πίεσης (συνδικαλιστών, συνδικάτων, συντεχνιών, κλπ), του κεφαλαίου (μεγάλου Ελληνικού επιχειρηματικού κεφαλαίου – ναι υπάρχει κι αυτό), του κομματικού μηχανισμού ή όλων αυτών μαζί αλλά παράλληλα και κάθε ενός ξεχωριστά.
Σήμερα λοιπόν, αρκετά άλλαξαν. Οι ομάδες πίεσης δεν έχουν πλέον τις δυνατότητες επιρροής που είχαν μέχρι σήμερα. Σήμερα, οι συνδικαλιστές αλλά και οι άλλοι φορείς και συντεχνίες, βλέπουν ότι έχουν ξεπεραστεί από την κοινωνία, γιατί δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της κοινωνίας αλλά τις απαιτήσεις (προσοχή όχι τις προτάσεις για λύσεις θεμάτων) φορέων, πολλές φορές παράλογων αιτημάτων. Βλέπουμε λοιπόν ότι στη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ήταν η καλή σχέση με τους συνδικαλιστές αφού αυτή προσδιόριζαν σε μεγάλο βαθμό την γνώμη των Εργαζομένων. σήμερα δεν έχουμε πλέον εργαζόμενους. Σήμερα έχουμε απασχολούμενους. Οι απασχολούμενοι συνήθως δεν είναι ενταγμένοι σε σωματεία, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν την πολυτέλεια της υποστήριξης από κάποιο συνδικάτο. Τα συνδικάτα λοιπόν δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο της αγοράς εργασίας και έτσι, αυτή τη στιγμή, αν και αποτελούν συνομιλητή των κυβερνήσεων, δεν είναι ο κύριος συνομιλητής αυτών. Δεν έχουν πλέον εκείνον τον κυρίαρχο ρόλο που είχαν στη δεκαετία του 90 αλλά και στη δεκαετία του 80. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο επηρεασμός από συνδικάτα των κυβερνήσεων δεν έχει πλέον τον ρόλο που είχε σε παλαιότερες κυβερνήσεις. Έχει αλλάξει πλήρως η εικόνα που έχουν οι κυβερνήσεις για την ικανότητα των συνδικάτων να επηρεάζουν την αγορά εργασίας αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Από την άλλη πλευρά το κεφάλαιο ενώ έχει όλα εκείνα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να δημιουργήσει ανάπτυξη, συνήθως παραμένει ανενεργό χωρίς να δημιουργεί προοπτικές προόδου στην οικονομία της χώρας. Μέχρι σήμερα δηλαδή, περιμένει να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, παρά ενεργεί καταλυτικά για την πρόοδο του ελληνικού κράτους. Μέχρι σήμερα λοιπόν το κεφάλαιο ζούσε από τα χρήματα που χορηγούσε το κράτος σε αυτό, με την μορφή προμηθειών. Προκηρύξεις έργων για υποδομές της χώρας που δημιουργούν μεγάλη σπατάλη, για το λόγο και το σκοπό που εξυπηρετούν, αποτελούν σημαντικές μορφές προμηθειών που στόχο έχουν την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και όχι την δημιουργία κοινωνικής μηχανικής μέσα από κοινωνικές υποδομές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γίνεται φανερό ότι το κράτος δεν ήτανε αυτό το οποίο βοηθήθηκε από το κεφάλαιο αλλά αντίθετα το κεφάλαιο βοηθήθηκε από το κράτος.
Η κομματική μηχανισμοί αποτελούν το τρίτο κομμάτι του παζλ που αφορά τη διαχείριση και διοίκηση και τον έλεγχο του κράτους. Μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, αναπτύχθηκαν συνδικαλιστική μηχανισμοί αλλά και κεφαλαιακή μηχανισμοί, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιούργησαν όχι απλά προβλήματα, άλλα εμπόδια που για την πρόοδο του κράτους.
Σήμερα λοιπόν με τον προϋπολογισμό που βλέπουμε να έχει κατατεθεί κατανοούμε ότι έχουν αλλάξει πλήρως οι προτεραιότητες του κράτους. Υπάρχει όπως θα δούμε τη συνέχεια μια διαφορετική κατηγοριοποίηση των αναγκών του κράτους, η οποία κατηγοριοποίηση - η οποία ταξινόμηση- καταγράφεται και στον προϋπολογισμό του έτους 2010.
Η ηθική της βοήθειας του μεγάλου κεφαλαίου μέσα από σειρά προγραμμάτων για τη δημιουργία υποδομών της χώρας φαίνεται να αλλάζει σταδιακά. Τα προγράμματα της Ε.Ε. χρησιμοποιούνται κυρίως για τη δημιουργία κοινωνικού υποβάθρου που θα υποστηρίξει την πρόοδο της χώρας και τη δημιουργία ενός νέου επιπέδου για να ανελιχθεί η κοινωνία μας και το επίπεδο ζωής στη χώρα. Κονδύλια που παραδοσιακά προωθούνταν σε κατασκευές και υποδομές, κονδύλια τα οποία προωθούνταν στην άμυνα τώρα πια προωθούνται στην εκπαίδευση και σε τομείς έρευνας, τεχνολογίας, ανάπτυξης και καινοτομίας. Η νοοτροπία του φορολογικού συστήματος, αυτού δηλαδή που δίνει την δυνατότητα σε κάθε έναν από μας να χρηματοδοτήσουμε τις ενέργειες του κράτους, δηλαδή την ικανότητά του να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κράτος δικαίου, αλλάζει.
Γίνεται σαφές ότι έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να υποστηριχθεί η φορολογική συνείδηση. Γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τα νιάτα, γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τους νέους επιστήμονες, γίνεται σαφές ότι αλλάζει η ηθική και η ίδια η δημόσια διοίκηση.
Μέσα λοιπόν από τους πίνακες που καταγράφουν τις δαπάνες αλλά και τα έσοδα του φετινού προϋπολογισμού γίνεται σαφές ότι το κράτους έχει αλλάξει η ηθική αντιμετώπιση στο πολίτη. Μια σοσιαλιστική και όχι φιλελεύθερη ηθική φαίνετε να διαπνέει πέρα ως πέρα, τον προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί.
Από την περιληπτική ανάγνωση του προϋπολογισμού του έτους 2010, γίνεται κατανοητό ότι οι αυξήσεις που θα δοθούν δεν θα είναι σε ποσοστό τέτοιο που να καλύπτουν βασικές ανάγκες των πολιτών της χώρας μας. Όσο όμως κατανοητό γίνεται αυτό, άλλο τόσο γίνεται κατανοητό ότι τα χρήματα που είναι διαθέσιμα για διαχείριση είναι πλέον περιορισμένα. Είναι πλέον κοινή αίσθηση ότι το κράτος δεν έχει τα χρήματα που είχε παλαιότερα για να δαπανήσει και να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει, όχι απαραίτητα την μείωση ή την αρνητική ανάπτυξη, αλλά την επιβράδυνση της ανάπτυξης. Αυτό φαίνεται και μέσα από τις γραμμές του προϋπολογισμού, όπου για το 2010 φαίνεται ότι υπάρχει αρνητική ανάπτυξη. Μέσα λοιπόν από τις γραμμές του προϋπολογισμού καταγράφουμε μια ρεαλιστική εικόνα της οικονομικής κατάστασης που θα διέλθει η χώρα το επόμενο έτος. Μέσα από αυτές τις σελίδες μπορούμε να κατανοήσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα προβλήματα δηλαδή εκείνα τα οποία για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τα έκρυβαν κάτω από το χαλί και ξεχνούσαμε ηθελημένα την ύπαρξή τους.
Σήμερα μετά από μια που μάλλον βραχυχρόνια παραμονή στο Υπουργείο Οικονομικών των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. φαίνεται ότι η βαδίζουμε σε μια νέα ηθική αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν αυτή η ηθική είναι καλύτερη ή αν αυτή η ηθική θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Φαίνεται από τις πρώτες κίνησης της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η ηθική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι η ηθική που έχει όλος ο ελληνικός λαός. Κάτω από αυτό το πρίσμα είμαστε σίγουροι ότι και η ηθική για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων θα έχει σαν γνώμονα της το Κοινό συμφέρον.
Να αναμένουμε πολλά από τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε; Πιστεύω κι εγώ όπως και αρκετοί άλλοι ότι ο προϋπολογισμός αυτός είναι ο πρώτος προϋπολογισμός ο οποίος εκπονήθηκε για στόχο να λειτουργήσει θεραπευτικά στα πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα της οικονομίας της χώρας μας. Αποτελεί ένα δείγμα γραφής της κυβέρνησης. Όμως θεωρώ ότι ο προϋπολογισμός αυτός θα αναθεωρηθεί σύντομα με στόχο να δείξει καλύτερα τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας. Σίγουρα δεν αισθάνεται κανένας μας, μα κανένας μας σε όποιο κομματικό χώρο και αν ανήκει, όμορφα με την ψήφιση ενός προϋπολογισμού ο οποίος εκτός από ελλειμματικός είναι και προϋπολογισμός ύφεσης. Ο στόχος λοιπόν του κάθε Έλληνα είναι πλέον να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία την ομαλή εκτέλεση του προϋπολογισμού αυτού. Στόχος του καθενός από μας είναι ο προϋπολογισμός αυτός να αλλάξει, αλλά να προσαρμοστεί με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και να αναθεωρηθεί όχι προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο. Η ανάρτηση αυτή στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όλοι μας στην υποστήριξη του σχεδίου δράσης της χώρας μας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η ανάρτηση αυτή σκοπό και στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο καθένας από μας ξεχωριστά για να επιτύχουμε ένα πολύ δύσκολο στόχο την ‘εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας’.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΔ !!!

Αυτές τις μέρες διαβιούμε μια πολύ περίεργη αλλά όχι πρωτόγνωρη διαδικασία. Την εκλογή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα από διαδικασίες αρκετά δημοκρατικές, ίσως λιγότερο δημοκρατικές από αυτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά πάντα δημοκρατικότερες από την εκλογή προέδρου από ένα κομματικό σωλήνα, δλδ από ένα συνέδριο.
Μέσα από διαδικασίες που μας φέρνουν στο μυαλό το ΠΑΣΟΚ και τον εμφύλιο σπαραγμό που έζησαν τον Νοέμβρη του 2007, οι Νέα Δημοκρατία προχωρά στην εκλογή του επόμενου αρχηγού, με πρώτο στόχο να αναδειχθεί ως μια αξιόπιστη αντιπολίτευση απέναντι σε ένα μάλλον ορεξάτο ΠΑΣΟΚ. Όμως στη Νέα Δημοκρατία δεν ασχολούνται με βασικούς στόχους που αφορούν την ανασύνταξη της συντηρητικής παράταξης, αλλά με ποιος πάει με ποιόν. Δεν ασχολούνται με την ικανότητα των υποψήφιων αρχηγών να διοικήσουν πρώτα το κόμμα και μετά την Ελλάδα, αλλά με την εκλογή όχι αυτού του αρχηγού (του Νοέμβρη του 2009) αλλά του επόμενου, ίσως γιατί θεωρούν ότι δεν θα επανακάμψουν στις επόμενες εκλογές, οπότε και θα ξαναπάνε για άλλη μια φορά σε διαδικασία εσωκομματικών εκλογών.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα αλλά και σε μια ατμόσφαιρα έντονης πολιτικής διαπλοκής, βλέπουμε να διαμορφώνονται δύο βασικές γραμμές, που όμως δεν έχουν εκδηλώσει (ίσως η μια να το έχει κάνει μερικός) την πολιτική τους πλατφόρμα και τον τρόπο που επιθυμούν να διοικήσουν την Νέα Δημοκρατία αλλά και τις αρχές που έχουν για την διοίκηση της Ελλάδας. Ναι υπάρχει διαφορά μεταξύ της διοίκησης του κόμματος και της διοίκηση της Ελλάδας. Όπως απέδειξε για άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ, άλλο κόμμα και άλλο κυβέρνηση. Έντονες οι αντιδράσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Παρολίγων να έχουν μέχρι και ανατροπές στην εκλογή του Γραμματέα του Κόμματος (Εδώ να καταγράψουμε ότι η δύναμη του Γραμματέα του Κόμματος δεν είναι η ίδια με την δύναμη Γραμματέων όπως ο Σκανδαλίδης ή ο Λαλιώτης, να μην αναφέρω άλλους). Κατάφεραν όμως να διαχωρίσουν, έστω και καταγράφοντας σημαντικές απώλειες σε επίπεδα στήριξης των αποφάσεων του Γραμματέα, το κόμμα από το Κράτος και την Κυβέρνηση.
Στην Νέα Δημοκρατία όμως έχουμε ένα γαϊτανάκι εξελίξεων, που δεν αφορά τη λειτουργία του κόμματος, αλλά τα τιμάρια, τα κουκιά, και οι ψήφοι. Δεν ενδιαφέρονται για τους λόγους που θα πάει ο κάθε Νεοδημοκράτης να ψηφίσει, αλλά για το ποιόν θα ψηφίσει, χωρίς να έχουν κανένα ιδεολογικό (θεωρητικό) υπόβαθρο.
Για την ιδεολογία μιλούν πλέον άτομα που δεν έχουν λόγο και ρόλο στις εξελίξεις. Από παλιά ήταν η επικοινωνιακή ομάδα της ΝΔ, ή έχτιζαν το προφίλ του σοβαρού πολιτικού. ΟΚ ένας σοβαρός πολιτικός και ένας επικοινωνιολόγος, είναι απαραίτητοι για μια προεκλογική εκστρατεία. Όμως από πολίτική ΤΙΠΟΤΑ.
Δεν θα μου κάνει λοιπόν καμία εντύπωση αν την ημέρα των εκλογών για ανάδειξη αρχηγού της ΝΔ, οι Νεοδημοκράτες, κάνουν βόλτες, πίνουν καφεδάκια, παρακολουθούν τη διαδικασία, αλλά απέχουν.
Να σημειώσω τώρα και κάποια αποτελέσματα της διαμάχης Σαμαρά – Ντόρας.
Η Ντόρα φάνηκε υπερβολικά χαλαρή. Θεωρούσε ότι η διαδοχή ήταν περίπατος. Έτσι, είχε προετοιμαστεί να αναλάβει μια Ν.Δ. που έχασε με 10% από το κακό ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή καμία προετοιμασία. Βέβαια η Ντόρα είχε προετοιμάσει ένα σοβαρό μηχανισμό, με στόχο να καταλάβει το κόμμα. Ο μηχανισμός αυτός όμως, είχε αναπτυχθεί μέσα στους συνέδρους της ΝΔ, και όχι στη Βάση. Αυτό εικάζουν όλοι οι Έλληνες. Αυτός λοιπόν ήταν ο λόγος της πρώτης ήττας της Ντόρας, και μάλιστα από κάποιον που εγκατέλειψε την κούρσα της διαδοχής. Η δεύτερη ήττα, ήταν όταν σύρθηκε να αποδεχθεί εκλογές από μέλη (????). Νόμισε ότι πάλι είχε το πρώτο χέρι. Εδώ λοιπόν έκανε λάθος. Το τρίτο λάθος. Το τέταρτο λάθος που έκανε η Ντόρα ήταν που δεν έλαβε υπόψη της την συντηρητική πτέρυγα της ΝΔ, τους Αβεροφικούς δλδ, που ο 1982 κατέλαβαν το κόμμα. Για να θυμηθούν κάποιοι τι ξύλο έπαιζαν οι Μεϊμαράκης – Βουλγαράκης (Μητσοτακικοί) και Μιχαλολιάκος (Αβεροφικός – Καραμανλικός). Και τα λάθη δεν τελειώνουν εδώ. Αν βρω χρόνο θα συνεχίσω να γράφω κάποια άλλη στιγμή. Σημείωση για τον κκ.Χαντζηνικολάου, ρε Νικολάκη επιτέλους μην υποστηρίζεις τόσο καθαρά τη Μπακογιάννη, το βλέπουν και σοβαροί ΝΔ κράτες το δελτίο σου και θα σου φύγουν (και πάει η ακροαματικότητα)
Ο Σαμαράς, τελικά έκανε την έκπληξη. Πραγματικά πολύ καλός ο αγώνας του. Όμως έχει κάνει και ο Αντωνάκης λαθάκια. Για να δούμε λοιπόν τα λάθη του Αντώνη. Υποστηρίζεται από τον his master voice Αχιλλέα Καραμανλή. Δεν είναι και ότι καλύτερο μπορεί να σου κάτσει. Δεν δέχθηκε την εκλογή από μέλη και φίλους. Άνοιξε μια σημαντική διαμάχη με την Άκρα δεξιά του Καρατζαφέρη. Αυτό βέβαια μπορεί να του βγει και σε καλό. Να δώσουμε και άλλη μια νότα για τον κκ.Τράγκα. Επιτέλους ρε Τράγκα γιατί είσαι τόσο ΑντιΜητσοτάκ?
Πρόβλεψη. Αν ψηφίσουν οι ακραιφνείς Νεοδημοκράτες την Ντόρα τη βλέπω να προσπαθεί να προωθήσει τους δικούς της (όπως έκανε στη Κυβέρνηση Καραμανλή) και να μην της κάθετε τίποτα. Μέσα στο μυαλό του κάθε ΝεοΔημοκράτη, όπως βλέπω από συζητήσεις που έχω μαζί τους υπάρχει (ακόμη και αν υποστηρίζουν την Ντόρα) μια απορία ‘Γιατί η Ντόρα επέμενε για εκλογές το Σεπτέμβρη’. Από την άλλη οφείλει μια απάντηση σε όλη την κοινωνία. ‘ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΣΑΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ ΝΑ ΤΟ ΣΚΑΣΕΙ???’ και τελικά αν θα βγείτε στην εξουσία, θα μας επαναφέρει το σύστημα Μηστοτάκη, στην περίοπτη θέση της πλέον διαπλεκόμενης χώρας του κόσμου??

Εκκλησιατική περιουσία, εκτακτη εισφορά και στρατηγική διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας.

Η φορολόγηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας είναι από τα πλέον ακανθώδη προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση. Όπως έχει γίνει σαφές οι Ιεράρχες θεωρούν βαριά την επιβολή φορολογικών μέτρων στην εκκλησιαστική περιουσία.
Παράλληλα έχουν κατανοήσει την άσχημη κατάσταση που βρίσκεται η Ελληνική Οικονομία. Το 1974, με ειδική νομολογία (89/74), τη Ελληνική Οικονομία έσωσαν ή βοήθησαν να σωθεί οι Έλληνες εφοπλιστές. Σήμερα είναι αναγκαίο να υπάρξει έκτακτη εισφορά από έχοντες και κατέχοντες. Η εκκλησία, σήμερα, αποτελεί έναν ικανό φοροδότη ή καλύτερα, έναν ικανό παράγοντα για να βοηθήσει αποφασίστηκα την Ελληνική Οικονομία. Μπορεί να βοηθήσει σε δύο επίπεδα, Στο επίπεδο της ηθικής υποστήριξης του εγχειρήματος (έμμεσα και όχι παραγωγικά), και Στο επίπεδο της οικονομικής υποστήριξης (άμεσα και με σαφή τρόπο) για την έξοδο από την κρίση. Λαμβάνοντας υπόψη το περίεργο ιδιοκτησιακό καθεστώς που υπάρχει για αρκετά εκκλησιαστικά ακίνητα (ας μην ξεχνάμε τη Βιστωνίδα και τις επιπτώσεις της) αλλά και την οικονομική κατάσταση της εκκλησίας, θα πρότεινα την de facto καταβολή εισφοράς από το σύνολο της εκκλησίας σε συμφωνία με την διαρκή ιερά σύνοδο, με παράλληλη έναρξη ενεργειών για την πλήρη καταγραφή και αποσαφήνιση της περιουσίας της εκκλησίας (ανά μητρόπολη) και τη διενέργεια διαπραγματεύσεων με σκοπό να καταγραφούν όχι μόνο τα ακίνητα αλλά και οι εμπορικές δραστηριότητες αυτής.
Σκοπός της πρότασης είναι η αρτιότερη καταγραφή της περιουσίας πάνω στην οποία θα επιβάλετε ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα θα δημιουργηθεί και μια βάση για την φορολόγηση των εισοδημάτων που προκύπτουν από την άσκηση ανταγωνιστικής (εμπορική γενικότερα) δραστηριότητας από την εκκλησία.
Παράλληλα η εκκλησία μέσω της de facto εισφοράς θα βοηθήσει την Ελλάδα στις οικονομικά δύσκολες και κρίσιμες ώρες που περνά.
Μέσα στα επιχειρήματα για την εφαρμογή της Στρατηγικής αυτής είναι ότι η Εκκλησία που ως σήμερα χρηματοδοτείται από το κράτος, πρέπει να δείξει το ανθρώπινο Ελληνικό πρόσωπό της.
Σίγουρα θα υπάρξουν αιτήματα για ανταλλάγματα από την εκκλησία. Σαφή επιδίωξη της εκκλησίας ήταν η ίδρυση εκκλησιαστικού μη κερδοσκοπικού Πανεπιστημιακού Ιδρύματος. Θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή βάση διαπραγμάτευσης η εκχώρηση δικαιωμάτων στην εκκλησία για τη δημιουργία ενός τέτοιου ιδρύματος.
Ίσως να υπάρξουν και άλλα αιτήματα.
Βασική παράμετρος, βέβαια, θα είναι η ικανότητα της εκκλησίας να συνεισφέρει.