Πέμπτη, Μαρτίου 18, 2010

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Το σίγουρο είναι ότι το τελευταίο πεντάμηνο η κυβέρνηση έλαβε πολύ δύσκολα μέτρα τα οποία μάλιστα επηρέασαν και την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη. Αυτά τα μέτρα ήταν τα χειρότερα τα οποία θα μπορούσε να λάβει αλλά και τα πλέον απαραίτητα όχι τόσο για την αναδιάρθρωση του ελληνικού κράτους, αλλά για την εξυγίανση των οικονομικών, και ουσιαστικά των ταμειακών ελλειμμάτων του. Η βασικότερη στόχευση αυτών των μέτρων ήταν η μείωση των ταμειακών ελλειμμάτων του κράτους και ουσιαστικά η μείωση του εσωτερικού δανεισμού. Αυτές οι πολιτικές επηρέασαν την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη, μειώνοντας ουσιαστικά τόσο το εισόδημα του, όσο και την αγοραστική του δύναμη. Όμως θα ήταν τουλάχιστον εκτός ορίων να πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση ήξερε από την αρχή το σύνολο του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας δεν βασίζεται (δεν εντοπίζεται) μόνο στην αδυναμία ικανοποίησης των ταμειακών αναγκών. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα ήταν και είναι η ανάπτυξη του δημόσιου τομέα με τρόπο αποτελεσματικό, δηλαδή και έσοδα να εισπράττονται ώστε να μειώνονται τα ταμειακά ελλείμματα, αλλά και ο τρόπος λειτουργίας του κράτους να είναι τέτοιος που να μη δημιουργεί περαιτέρω ταμειακά ελλείμματα.

Σε πρώτη φάση η αντιμετώπιση έγινε μέσα από τον περιορισμό των ταμειακών ελλειμμάτων με άμεσες ενέργειες. Τέτοιες ενέργειες ήταν αυτές της μείωσης των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος κανονικής άδειας επίσης ήταν η μείωση κατά 7% των μισθών των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, καθώς επίσης και η μείωση των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων.

Όπως είναι προφανές σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης πρέπει να ληφθούν μέτρα άμεσης προτεραιότητας. Τα μέτρα λοιπόν αυτά τα οποία παρουσιάζουν παραπάνω, ήταν μέτρα έκτακτης ανάγκης και άμεσων προτεραιοτήτων. Τα μέτρα αυτά ελήφθησαν για επείγουσες καταστάσεις, για καταστάσεις κρίσης. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν, από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας μια σοβαρότατη κρίση και λαμβάνοντας μέτρα πραγματικά κρίσης, η παρούσα κυβέρνηση έλαβε μια πρώτη μεγάλη απόφαση η οποία έχει να κάνει με την εξυγίανση της λειτουργίας του Ελληνικού δημοσίου.

Η δεύτερη μεγάλη δέσμη μέτρων, η οποία θεωρώ ότι έρχεται, έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της λειτουργίας του δημοσίου. Τέτοια είναι η οργάνωση, η δομή, η λειτουργία, οι διαδικασίες, η λήψη αποφάσεων, η μέτρηση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, και τέλος ο έλεγχος. Μέσα λοιπόν από αυτούς, τουλάχιστον, τους παράγοντες που θα πρέπει να εξετάσει η νέα κυβέρνηση, θα δούμε τη νέα δέσμη μέτρων, η οποία θα έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθούν τα μέτρα άμεσης ανάγκης και εάν δεν ληφθούν διαρθρωτικά μέτρα, τα οποία σε βάθος χρόνου θα έχουν το ρόλο της εξομάλυνσης και της εξισορρόπησης της λειτουργίας της χώρας.

Τρίτη δέσμη για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, έτσι άλλωστε τον αποκαλούν όλοι, είναι τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν με στόχο την ανάπτυξη της χώρας. Είναι δηλαδή τα μέτρα εκείνα τα οποία θα πρέπει να λάβει το ελληνικό κράτος για να τονώσει τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική επένδυση. Μια σειρά από μέτρα και νομούς θα πρέπει να ληφθούν ώστε να αναπτυχθεί το ελληνικό κράτος και να γίνει ένα κράτους το οποίο θα παρουσιάσει το μέλλον θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όπως φαίνεται λοιπόν η κυβέρνηση δεν έχει καθυστερήσει. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση μετά από έξι μήνες διακυβέρνησης, και ενώ έχει εργαστεί σε συνθήκες κρίσης, κατάφερε να παρουσιάσει έργο που άλλες κυβερνήσεις δεν έδειξαν σε δύο ή και περισσότερα χρόνια.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά προβλήματα τα οποία πρέπει να λυθούν. Σίγουρα υπάρχουν καταστάσεις οι οποίες δεν είναι και τόσο εύκολες. Σίγουρα ο Έλληνας πολίτης δυσανασχετεί από μια σειρά από μέτρα, αφού επηρεάζουν άμεσα, όπως προδιαγράψαμε και προηγουμένως, την καθημερινότητά του. Σίγουρα θα πρέπει να δούμε μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις οι οποίες προκλήθηκαν από αυτά τα μέτρα. Σίγουρα θα πρέπει να κοιτάξουμε τον τρόπο που αυτά τα μέτρα σιγά - σιγά θα αρθούν. Όμως αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι να κατανοήσουμε όλοι, ότι η κυβέρνηση αυτή έχει σχέδιο. Με αυτή την έκφραση, με αυτή την διατύπωση, με αυτήν την αντίληψη, θέλω να καταγράψω ότι έχω πλήρη εμπιστοσύνη στις κινήσεις που κάνει η κυβέρνηση, σε όλα τα επίπεδα. Και φυσικά το πρώτο επίπεδο, είναι το επίπεδο της άμεσης ανάγκης, της αντιμετώπισης κρίσιμης κατάστασης, της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που πλήττει αυτήν την στιγμήν τη χώρα. Το δεύτερο επίπεδο στο οποίον πάλι θα πρέπει να είμαστε όλοι αρωγοί της προσπάθεια, είναι το επίπεδο των διαρθρωτικών αλλαγών που πρέπει να επισυμβούν στο κράτος, ώστε αυτό επιδείξει συνέχεια με αναπτυξιακούς ρυθμούς. Το τρίτο επίπεδο είναι το επίπεδο της ανάπτυξης, είναι δηλαδή το επίπεδο εκείνον στο οποίο το ελληνικό κράτος η κυβέρνηση και όλοι μας θα πρέπει να δώσουμε εμπιστοσύνη στο επίπεδο του νομικού καθεστώτος που θα αναπτυχθεί ώστε να προσελκύθουν ξένες αλλά και οι ελληνικές επενδύσεις και να αναπτυχθεί εκ νέου ή καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση να αναταχθεί η ελληνική οικονομία.

Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010

Φτάσαμε πάτο ή ακόμη???

Τα βασικά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της Δημοσιονομικής κρίσης στην Ελληνική Οικονομία, ήταν λίγο πολύ γνωστά από το 2008 (δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής – 07/03/2010). Άλλωστε, ο πρώην τσάρος της Οικονομίας (Αλογοσκούφης) είχε λάβει σειρά μέτρων το Σεπτέμβρη του 2008, τα οποία όμως η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (Καραμανλής, Σουφλιάς, Μπακογιάννη κ.α.) τα απέσυραν. Όπως λοιπόν έχει αναφερθεί και σε παλαιότερες δημοσιεύσεις, τα μέτρα καθυστέρησαν να ανακοινωθούν. Αποτέλεσμα της καθυστέρησης αυτής ήταν τόσο η ποιότητα των μέτρων (σκληρά μέτρα μειωμένης κοινωνικής δικαιοσύνης) όσο και ποσότητα (πολλά και σε πολλά επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας).
Αρχικά θα πρέπει να δούμε αν τα μέτρα έπρεπε να ληφθούν
Εδώ πραγματικά υπάρχει ένα κομφούζιο απόψεων. Όλοι πιστεύουν ότι, μέτρα έπρεπε να ληφθούν.
• Ποία μέτρα όμως??
• Τι μέτρα όμως ??
• Πόσα μέτρα όμως??
• Τι είδους μέτρα όμως ??
• Γιατί αυτά τα μέτρα και όχι τα άλλα, όμως??
Όταν υπάρχουν αντιδράσεις οι οποίες κλιμακώνονται (και είναι μάλλον η μοναδική στιγμή στην ιστορία της σύγχρονης μεταπολιτευτικής Ελλάδας που η λέξη κλιμακούμενη κοινωνική αναταραχή έχει νόημα), πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε τις αιτίες.
Το αίσθημα της μειούμενης κοινωνικής δικαιοσύνης εξαπλώνεται. Αυτό έχει και επιπτώσεις, οι οποίες μπορεί να αναιρέσουν τα όποια μέτρα. Μέσα σε αυτά είναι και η επιβράδυνση της Οικονομικής επέκτασης. Η επιβράδυνση της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, θα έχει τρομακτικές κοινωνικές επιπτώσεις.
Δεν λαμβάνω την θέση ότι τα μέτρα δεν έπρεπε να ληφθούν. Δεν ξέρω όμως με βάση ποια στοιχεία και ποιο σχεδιασμό αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν. Οπωσδήποτε υπάρχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου του Παπανδρέου. Θέλω όμως αφού η κυβέρνηση που είναι τόσο ανοιχτή σε ελέγχους και σε διαφανείς διαδικασίες (όπως το opengov), να παρουσιάσουν με αναλυτικό τρόπο, τις επιπτώσεις αυτών των μέτρων στην κοινωνία και την οικονομία. Θέλω δηλαδή, να δω (μέσες άκρες) την πορεία και την εξέλιξη της οικονομίας της χώρας για την επόμενη διετία – τριετία. Θέλω να δω ποιος θα είναι ο δείκτης της ανεργίας για τα χρόνια αυτά. Ποια μέριμνα έχει ληφθεί για την επαπειλούμενη ανεργία, τόσο των ιδιωτικών όσο και των δημοσίων υπαλλήλων, που σημειωτέων είναι η πρώτη φορά που οι δημόσιοι υπάλληλοι θίγονται και με μειώσεις μισθών και με επαπειλούμενη ανεργία.
Παράλληλα θέλω να σταματήσουν οι εγκληματικά προκλητικές προσλήψεις ημετέρων στη βουλή με δεκαέξι (16) μισθούς, οι επιλογές γενικών και ειδικών γραμματέων, προέδρων και αντιπροέδρων οργανισμών του Δημοσίου και ευρύτερου Δημόσιου τομέα, που αν έκαναν αίτηση στον ΑΣΕΠ δεν θα επιλέγονταν ούτε καν για απλοί υπάλληλοι.
Κάτω λοιπόν από αυτές τις συνθήκες :
• Δεν μπορώ να αισθανθώ δικαιοσύνη όταν δεν βλέπω πραγματική αξιοκρατία.
• Δεν μπορώ να αισθανθώ δικαιοσύνη όταν δεν βλέπω να λαμβάνονται διαρθρωτικά μέτρα για την ανάπτυξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
• Δεν μπορώ να αισθανθώ δικαιοσύνη όταν βλέπω ισοπεδωτικές πολιτικές. Η ισοπέδωση είναι χαρακτηριστικό ζουγκλοποίησης της κοινωνίας.
• Όπως και όλος ο Ελληνικός λαός, έτσι και εγώ περιμένω να δω χειρότερα και όχι καλύτερα.
Όμως έχω την ΑΠΑΙΤΗΣΗ από την Ελληνική κυβέρνηση να μου πει τι ΓΙΝΕΤΕ και τι θα ΓΙΝΕΙ από εδώ και πέρα. Τι πρέπει να περιμένω.
Όπως όλοι βλέπουν, οι κοινωνικοί εταίροι και κυρίως ο συνδικαλισμός έχει χάσει τη δυναμική που είχε σε προηγούμενες δεκαετίες και δικαίως. Εκμεταλλεύτηκε την ανοχή των εργαζομένων, ενώ παράλληλα δημιούργησε, μέσα από ατομικές συμπεριφορές, αντιπάθειες κλίκες και διαπλεκόμενα συμφέροντα (πολλές φορές διαπλοκή από κρατικό φορέα σε συνδικαλιστικό όργανο). Σήμερα λοιπόν, θερίζει γιαούρτια, τα οποία είναι (για ομάδα της κοινωνίας) φυσιολογική εξέλιξη. Πρώτιστη προτεραιότητα για το συνδικαλισμό, είναι, να ξαναγίνει συνδικαλισμός, οι συνδικαλιστές να ξαναγίνουν συνδικαλιστές εργαζομένων και όχι υπερασπιστές (αδιαφανών -αφού δεν γίνονται αντιληπτά-) συμφερόντων. Επομένως βλέπω ότι όσο και ενωμένη να είναι η συνδικαλιστική βάση, δεν έχει ομόνοια και ομοψυχία ενώ παράλληλα δεν χρίζει της εμπιστοσύνης του μέσου Έλληνα εργαζόμενου. Πολύ άσχημη εξέλιξη αυτή. Ειδικά τώρα που περιμένουμε όλοι έντονες αντιδράσεις για κοινωνικές αδικίες.
Δεν μπορώ να πιστέψω (προσωπικά) ότι οι άνθρωποι που έκαναν πάρτυ καθ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ακόμη και σήμερα να απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια και να επιβαρύνουν την Ελληνική οικονομία τόσο με την ανικανότητά τους όσο και με τους παχυλότατους μισθούς τους.
Για αυτό περιμένω ΑΜΕΣΑ, από την κυβέρνηση, και θεωρώ ότι όλο το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο κόσμος του, να μας περιγράψουν τα μελλούμενα. Δεν θέλω απολογία, Ενημέρωση θέλω.