Απεργία
Αυτό που συνέβη σήμερα, ημέρα απεργίας, ήταν το ακόλουθο:
Σε Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιες Υπηρεσίες παρέμειναν κλειστές. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής κινητοποίησης. Δηλαδή όπου Δημόσιο Κλειστά ή μετά από κάποια ώρα λίγοι υπάλληλοι πήγαν και δούλεψαν. Η γενική εικόνα του Δημοσίου λοιπόν ‘κλειστών λόγω απεργίας’. Απεργίας που πραγματοποιήθηκε όχι γιατί τουλάχιστον εμένα με έπεισε το Συνδικαλιστικό Κίνημα, αλλά γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να μας δώσει ελπίδα, μας τρομοκράτησε για να μην πάμε στη εργασία μας. Δηλαδή αντικατέστησε τον ρόλο του παλαιού εργοδότη. Λες δηλαδή και εργοδότης για το Δημόσιο δεν είναι ο ίδιος ο Λαός αλλά οι Συνδικαλιστές.
Και ενώ αυτό γινόταν στις Δημόσιες Υπηρεσίες και στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, στις Ιδιωτικές τα πάντα δούλευαν λες και δεν ήταν απεργία αλλά η πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Κάνοντας μια βόλτα λοιπόν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας παρατήρησα τα ακόλουθα,
Σε όλες τις καφετέριες, κόσμος και λαός
Όλα τα μαγαζιά ανοικτά, με κόσμο, αν και περιορισμένο λόγω ψύχους
Και το καλύτερο (δεν τους ξέρω τους ανθρώπους για να πω και ονόματα) είδα αρκετούς συνδικαλιστές, από αυτούς που βλέπουμε και στην tv, μετά από τις συγκεντρώσεις να απολαμβάνουν τους καφέδες τους σε γνωστά στέκια της Αθήνας.
Τις πρωινές ώρες κάποιοι άλλοι συνάδερφοί τους, ίσως και οι ίδιοι, απαγόρευαν με διάφορα μέσα, την εργασία σε αρκετούς εργαζομένους του Δημοσίου, δεν παραπονέθηκε όμως κανένας για τους καφέδες ή τα ουζάκια που τους σέρβιραν οι απεργοσπάστες.
Τι γίνετε κύριοι συνδικαλιστές?? Επιτρέπουμε να εργάζονται σε όσους μας υπηρετούν ή μας διευκολύνουν ενώ στους άλλους λέμε και ηχηρά για να φοβηθούν, όχι δεν θα σε αφήσω να δουλέψεις απεργοσπάστη??
Το σημαντικότερο εργαλείο των συνδικαλιστών ήταν η ΗΘΙΚΗ. Αλλά μάλλον από αυτή τελειώσαμε.
Αυτό που συνέβη σήμερα, ημέρα απεργίας, ήταν το ακόλουθο:
Σε Δημόσιες Υπηρεσίες και Δημόσιες Υπηρεσίες παρέμειναν κλειστές. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της συνδικαλιστικής κινητοποίησης. Δηλαδή όπου Δημόσιο Κλειστά ή μετά από κάποια ώρα λίγοι υπάλληλοι πήγαν και δούλεψαν. Η γενική εικόνα του Δημοσίου λοιπόν ‘κλειστών λόγω απεργίας’. Απεργίας που πραγματοποιήθηκε όχι γιατί τουλάχιστον εμένα με έπεισε το Συνδικαλιστικό Κίνημα, αλλά γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να μας δώσει ελπίδα, μας τρομοκράτησε για να μην πάμε στη εργασία μας. Δηλαδή αντικατέστησε τον ρόλο του παλαιού εργοδότη. Λες δηλαδή και εργοδότης για το Δημόσιο δεν είναι ο ίδιος ο Λαός αλλά οι Συνδικαλιστές.
Και ενώ αυτό γινόταν στις Δημόσιες Υπηρεσίες και στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, στις Ιδιωτικές τα πάντα δούλευαν λες και δεν ήταν απεργία αλλά η πρώτη μέρα των εκπτώσεων. Κάνοντας μια βόλτα λοιπόν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της πρωτεύουσας παρατήρησα τα ακόλουθα,
Σε όλες τις καφετέριες, κόσμος και λαός
Όλα τα μαγαζιά ανοικτά, με κόσμο, αν και περιορισμένο λόγω ψύχους
Και το καλύτερο (δεν τους ξέρω τους ανθρώπους για να πω και ονόματα) είδα αρκετούς συνδικαλιστές, από αυτούς που βλέπουμε και στην tv, μετά από τις συγκεντρώσεις να απολαμβάνουν τους καφέδες τους σε γνωστά στέκια της Αθήνας.
Τις πρωινές ώρες κάποιοι άλλοι συνάδερφοί τους, ίσως και οι ίδιοι, απαγόρευαν με διάφορα μέσα, την εργασία σε αρκετούς εργαζομένους του Δημοσίου, δεν παραπονέθηκε όμως κανένας για τους καφέδες ή τα ουζάκια που τους σέρβιραν οι απεργοσπάστες.
Τι γίνετε κύριοι συνδικαλιστές?? Επιτρέπουμε να εργάζονται σε όσους μας υπηρετούν ή μας διευκολύνουν ενώ στους άλλους λέμε και ηχηρά για να φοβηθούν, όχι δεν θα σε αφήσω να δουλέψεις απεργοσπάστη??
Το σημαντικότερο εργαλείο των συνδικαλιστών ήταν η ΗΘΙΚΗ. Αλλά μάλλον από αυτή τελειώσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου