Από την ανάγνωση των εφημερίδων, των περιοδικών και από την ακρόαση των ειδήσεων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών, καταλήγω στα ακόλουθα συμπεράσματα.
Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει επιφανειακά τουλάχιστον, πλήρη ακινησία. Υπογείως όμως στην Νέα Δημοκρατία, σφάζονται παλικαριά. Τα κυκλώματα δεν λειτουργούν σωστά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ασυνέχειες αλλά και επικοινωνιακές αστοχίες. Πολιτική ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά την ομιλία του Πρωθυπουργού στην βουλή για το ασφαλιστικό. Σε αυτό βέβαια δεν είναι υπεύθυνη μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και η Αξιωματική (τουλάχιστον) αντιπολίτευση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι μάλλον και η λοιποί της αντιπολίτευσης δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Με τα προβλήματα όμως της Νέας Δημοκρατίας καλό θα είναι να ασχοληθούν και οι κύριοι Λούλης και Ρουσόπουλος. Για τον δεύτερο δεν μπορώ να πω πολλά. Για τον κ.Λούλη όμως καταγράφω ότι έχει πάρει ‘μυρουδιά’ τι συμβαίνει και το λέει με πολύ γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του στην Ημηρεσία του Σαββάτου 16/02/08. Πάντως ως κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει σειρά από ενέργειες για να βγάλει την χώρα από το τέλμα που δυστυχώς την έριξε η ίδια. Αν θυμηθούμε, η Νέα Δημοκρατία ήρθε στη Κυβέρνηση με στόχο την πάταξη της Διαφθοράς, την οποία όμως όχι απλός δεν την πάταξε αλλά την ενθυλάκωσε στις δικές τις πολιτικές. Σεμνά και ταπεινά ή διαφορετικά ‘Τάξεις και Ηθική’. Αυτό ήταν το στίγμα. Τελικά κατέληξε στο ‘Ανήθικα και ακριβά’ Με αυτό τον τρόπο η πολιτική στον τόπο απέκτησε ένα τεράστιο αδιέξοδο που με την σειρά του δημιούργησε μια τεράστια απογοήτευση. Το αδιέξοδο έχει το όνομα, της αδυναμίας εξόδου από τακτικές λειτουργίας της κοινωνίας, έξω από την διαφθορά, ή καλύτερα, από την πάταξη της διαφθοράς με τρόπο αποδεκτό, δίκαιο και κατανοητό από την κοινωνία. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε η απογοήτευση θα παραμείνει θα διογκώνετε και κάποια στιγμή θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη. Σημάδια ήπιας κοινωνικής έκρηξης έχουμε. Ας μην ξεχνάμε τις διαμαρτυρίες στο κέντρο της Αθήνας από πολίτες άγνωστους μεταξύ τους αλλά ευαισθητοποιημένους τόσο πολιτικά όσο και περιβαντολογικά.
Τέτοιες διαμαρτυρίες στο μέλλον μάλλον δεν θα είναι λίγες. Όσο η αίσθηση της κοινωνίας για την πολιτική πρακτική θα περνάει από την λέξη ‘Έλεος’ στη λέξη ‘Αέρας’ τόσο πιο μαζικές αλλά και βίαιες θα γίνονται οι αντιδράσεις της. Η αρχή έγινε. Ο λαός έχει πρόβλημα. Η κυβέρνηση δεν το αντιλαμβάνεται. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση, θα πρέπει άμεσα να υιοθετήσει μέτρα με βάση ορθολογική αλλά και επιστημονική, κατρακυλά σε ένα ατελείωτο ρουσφετολογικό γαϊτανάκι που επιτείνει το πρόβλημα. Η εικόνα χάους που διαμορφώνεται παντού αποτελεί πρόβλημα στην λειτουργία των θεσμών, των κανόνων, των νόμων που ρυθμίζουν την λειτουργία τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτεύματος που την εποπτεύει.
Λάθη διαχείρισης θεσμών οδηγούν πλέον απευθείας σε αισθήματα περί κοινού δικαίου – αδικίας. Το δίκαιο και κάθε έννοια δικαιοσύνης έχει καταρρακωθεί. Η κοινωνία δεν περιμένει πολλά από τη δικαιοσύνη. Ουσιαστικά λοιπόν και αυτός ο πυλώνας του Δημοκρατικού πολιτεύματος καταλύεται.
Το Κράτος λειτουργεί ρουσφετολογικά, κομματικά, χωρίς σχέδιο για ανάκαμψη της χώρας σε κοινωνικά αποδεκτά μοντέλα ήπιας κοινωνικής ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων. Από τα παραδείγματα που δίνει σήμερα το κράτος, εισπράττω τα ακόλουθα :
Πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας για να μην είσαι λαμόγιο
Όλοι μας θέλουμε μια θέση στο Δημόσιο για να γίνουμε λαμόγια που εισπράττουν.
Όλοι μας είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε την πολιτική περιορισμένης ηθικής αρκεί, να μην μας πειράξουν ή να κερδίσουμε και το κάτι τις μας
Και πόσες άλλες σκέψεις δεν έχουν περάσει από το μυαλό μου.
Όμως όσα και να σκέφτομαι βλέπω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατανοήσει ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και του προβλήματος και ότι κάποιοι ηθελημένα, για να μην μπορεί να προχωρήσει παρακάτω το ποδηγετούν με τρόπο κραυγαλέο, και χωρίς αυτό να το καταλαβαίνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταλάβει ότι η αντιπολίτευσή του δεν πείθει. Οι μηχανισμοί εξουσίας του ή έχουν κηρύξει λευκή απεργία ή έχουν σοβαρή εμπλοκή στην διοίκηση της χώρας σε παλαιότερες φάσεις και είναι δέσμιοι των αποφάσεων τους ή τέλος τα έχουν βρει στη μοιρασιά με τους τώρα κυβερνώντες. Οι μηχανισμοί δηλαδή αυτοί ή είναι βαθύτατα διαβρωμένοι ή εντελώς απαξιωμένοι. Από πρόσφατη ερώτηση Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (και αρκετών μάλιστα - 15 τον αριθμό) στη Βουλή για θέμα της επικαιρότητας, γίνετε φανερό ότι καταγράφουν (αφού οι μηχανισμοί τους πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο) μια περιορισμένη εκδοχή του προβλήματος. Η περιορισμένη αυτή καταγραφή του προβλήματος περιορίζει το πρόβλημα. Το μετατρέπει σε έντονα διαχειριστικού χαρακτήρα πρόβλημα, αποκόπτοντας το από τις βαθιά πολιτικές μεταβλητές του. Με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα χάνει την ουσία του. Καταλήγει να μην είναι το σωστό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Ο κόσμος λοιπόν, καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αδυναμία να τοποθετήσει τα προβλήματα του στη σωστή βάση και στη σωστή τους διάσταση. Το αποτέλεσμα, είναι πολλαπλό και πολύεπίπεδο. Ο κόσμος σιγά - σιγά αλλά σταθερά χάνει την εμπιστοσύνη του στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό δεν φταίει ο ηγέτης του κόμματος αλλά οι κατά τόπους μηχανισμοί εξουσίας.
Και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η σωστή καταγραφή του προβλήματος δίνει την ικανότητα στον λύτη να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση ή την ικανοποιητική και επαρκή απάντηση. Σε αυτό το σημείο το ΠΑΣΟΚ πάσχει. Και επιμένω, δεν πάσχει λόγω αρχηγού. Πάσχει λόγω ανεπάρκειας και ανικανότητας των μηχανισμών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν στο ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι και ανεπαρκέστατοι και ηθικά τουλάχιστον ανίκανοι να πείσουν.
Αν το ΠΑΣΟΚ γρήγορα δεν αλλάξει στρατηγική απέναντι στους ανεπαρκείς να πείσουν την κοινωνία και ανίκανους να καταγράψουν τα προβλήματα της, τότε βλέπω ότι ο Συνασπισμός θα γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Πράγμα, πάλι απαράδεκτο.
Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει επιφανειακά τουλάχιστον, πλήρη ακινησία. Υπογείως όμως στην Νέα Δημοκρατία, σφάζονται παλικαριά. Τα κυκλώματα δεν λειτουργούν σωστά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ασυνέχειες αλλά και επικοινωνιακές αστοχίες. Πολιτική ουσιαστικά δεν υπάρχει, παρά την ομιλία του Πρωθυπουργού στην βουλή για το ασφαλιστικό. Σε αυτό βέβαια δεν είναι υπεύθυνη μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και η Αξιωματική (τουλάχιστον) αντιπολίτευση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι μάλλον και η λοιποί της αντιπολίτευσης δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Με τα προβλήματα όμως της Νέας Δημοκρατίας καλό θα είναι να ασχοληθούν και οι κύριοι Λούλης και Ρουσόπουλος. Για τον δεύτερο δεν μπορώ να πω πολλά. Για τον κ.Λούλη όμως καταγράφω ότι έχει πάρει ‘μυρουδιά’ τι συμβαίνει και το λέει με πολύ γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του στην Ημηρεσία του Σαββάτου 16/02/08. Πάντως ως κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει σειρά από ενέργειες για να βγάλει την χώρα από το τέλμα που δυστυχώς την έριξε η ίδια. Αν θυμηθούμε, η Νέα Δημοκρατία ήρθε στη Κυβέρνηση με στόχο την πάταξη της Διαφθοράς, την οποία όμως όχι απλός δεν την πάταξε αλλά την ενθυλάκωσε στις δικές τις πολιτικές. Σεμνά και ταπεινά ή διαφορετικά ‘Τάξεις και Ηθική’. Αυτό ήταν το στίγμα. Τελικά κατέληξε στο ‘Ανήθικα και ακριβά’ Με αυτό τον τρόπο η πολιτική στον τόπο απέκτησε ένα τεράστιο αδιέξοδο που με την σειρά του δημιούργησε μια τεράστια απογοήτευση. Το αδιέξοδο έχει το όνομα, της αδυναμίας εξόδου από τακτικές λειτουργίας της κοινωνίας, έξω από την διαφθορά, ή καλύτερα, από την πάταξη της διαφθοράς με τρόπο αποδεκτό, δίκαιο και κατανοητό από την κοινωνία. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε η απογοήτευση θα παραμείνει θα διογκώνετε και κάποια στιγμή θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη. Σημάδια ήπιας κοινωνικής έκρηξης έχουμε. Ας μην ξεχνάμε τις διαμαρτυρίες στο κέντρο της Αθήνας από πολίτες άγνωστους μεταξύ τους αλλά ευαισθητοποιημένους τόσο πολιτικά όσο και περιβαντολογικά.
Τέτοιες διαμαρτυρίες στο μέλλον μάλλον δεν θα είναι λίγες. Όσο η αίσθηση της κοινωνίας για την πολιτική πρακτική θα περνάει από την λέξη ‘Έλεος’ στη λέξη ‘Αέρας’ τόσο πιο μαζικές αλλά και βίαιες θα γίνονται οι αντιδράσεις της. Η αρχή έγινε. Ο λαός έχει πρόβλημα. Η κυβέρνηση δεν το αντιλαμβάνεται. Έτσι, ενώ η κυβέρνηση, θα πρέπει άμεσα να υιοθετήσει μέτρα με βάση ορθολογική αλλά και επιστημονική, κατρακυλά σε ένα ατελείωτο ρουσφετολογικό γαϊτανάκι που επιτείνει το πρόβλημα. Η εικόνα χάους που διαμορφώνεται παντού αποτελεί πρόβλημα στην λειτουργία των θεσμών, των κανόνων, των νόμων που ρυθμίζουν την λειτουργία τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτεύματος που την εποπτεύει.
Λάθη διαχείρισης θεσμών οδηγούν πλέον απευθείας σε αισθήματα περί κοινού δικαίου – αδικίας. Το δίκαιο και κάθε έννοια δικαιοσύνης έχει καταρρακωθεί. Η κοινωνία δεν περιμένει πολλά από τη δικαιοσύνη. Ουσιαστικά λοιπόν και αυτός ο πυλώνας του Δημοκρατικού πολιτεύματος καταλύεται.
Το Κράτος λειτουργεί ρουσφετολογικά, κομματικά, χωρίς σχέδιο για ανάκαμψη της χώρας σε κοινωνικά αποδεκτά μοντέλα ήπιας κοινωνικής ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων. Από τα παραδείγματα που δίνει σήμερα το κράτος, εισπράττω τα ακόλουθα :
Πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας για να μην είσαι λαμόγιο
Όλοι μας θέλουμε μια θέση στο Δημόσιο για να γίνουμε λαμόγια που εισπράττουν.
Όλοι μας είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε την πολιτική περιορισμένης ηθικής αρκεί, να μην μας πειράξουν ή να κερδίσουμε και το κάτι τις μας
Και πόσες άλλες σκέψεις δεν έχουν περάσει από το μυαλό μου.
Όμως όσα και να σκέφτομαι βλέπω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατανοήσει ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και του προβλήματος και ότι κάποιοι ηθελημένα, για να μην μπορεί να προχωρήσει παρακάτω το ποδηγετούν με τρόπο κραυγαλέο, και χωρίς αυτό να το καταλαβαίνει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταλάβει ότι η αντιπολίτευσή του δεν πείθει. Οι μηχανισμοί εξουσίας του ή έχουν κηρύξει λευκή απεργία ή έχουν σοβαρή εμπλοκή στην διοίκηση της χώρας σε παλαιότερες φάσεις και είναι δέσμιοι των αποφάσεων τους ή τέλος τα έχουν βρει στη μοιρασιά με τους τώρα κυβερνώντες. Οι μηχανισμοί δηλαδή αυτοί ή είναι βαθύτατα διαβρωμένοι ή εντελώς απαξιωμένοι. Από πρόσφατη ερώτηση Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (και αρκετών μάλιστα - 15 τον αριθμό) στη Βουλή για θέμα της επικαιρότητας, γίνετε φανερό ότι καταγράφουν (αφού οι μηχανισμοί τους πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο) μια περιορισμένη εκδοχή του προβλήματος. Η περιορισμένη αυτή καταγραφή του προβλήματος περιορίζει το πρόβλημα. Το μετατρέπει σε έντονα διαχειριστικού χαρακτήρα πρόβλημα, αποκόπτοντας το από τις βαθιά πολιτικές μεταβλητές του. Με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα χάνει την ουσία του. Καταλήγει να μην είναι το σωστό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Ο κόσμος λοιπόν, καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αδυναμία να τοποθετήσει τα προβλήματα του στη σωστή βάση και στη σωστή τους διάσταση. Το αποτέλεσμα, είναι πολλαπλό και πολύεπίπεδο. Ο κόσμος σιγά - σιγά αλλά σταθερά χάνει την εμπιστοσύνη του στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό δεν φταίει ο ηγέτης του κόμματος αλλά οι κατά τόπους μηχανισμοί εξουσίας.
Και εδώ πρέπει να σημειώσω ότι η σωστή καταγραφή του προβλήματος δίνει την ικανότητα στον λύτη να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση ή την ικανοποιητική και επαρκή απάντηση. Σε αυτό το σημείο το ΠΑΣΟΚ πάσχει. Και επιμένω, δεν πάσχει λόγω αρχηγού. Πάσχει λόγω ανεπάρκειας και ανικανότητας των μηχανισμών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν στο ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι και ανεπαρκέστατοι και ηθικά τουλάχιστον ανίκανοι να πείσουν.
Αν το ΠΑΣΟΚ γρήγορα δεν αλλάξει στρατηγική απέναντι στους ανεπαρκείς να πείσουν την κοινωνία και ανίκανους να καταγράψουν τα προβλήματα της, τότε βλέπω ότι ο Συνασπισμός θα γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Πράγμα, πάλι απαράδεκτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου