Τα βασικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας είναι σε όλους γνωστά. Κατηγοριοποιούνται όμως πάντα ανάλογα με τους στόχους που βάζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αλλά και οι υποστηρικτές των κυβερνήσεων αυτών. Μέχρι σήμερα λοιπόν, οι κυβερνήσεις προϋπολόγιζαν λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις ομάδων πίεσης (συνδικαλιστών, συνδικάτων, συντεχνιών, κλπ), του κεφαλαίου (μεγάλου Ελληνικού επιχειρηματικού κεφαλαίου – ναι υπάρχει κι αυτό), του κομματικού μηχανισμού ή όλων αυτών μαζί αλλά παράλληλα και κάθε ενός ξεχωριστά.
Σήμερα λοιπόν, αρκετά άλλαξαν. Οι ομάδες πίεσης δεν έχουν πλέον τις δυνατότητες επιρροής που είχαν μέχρι σήμερα. Σήμερα, οι συνδικαλιστές αλλά και οι άλλοι φορείς και συντεχνίες, βλέπουν ότι έχουν ξεπεραστεί από την κοινωνία, γιατί δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της κοινωνίας αλλά τις απαιτήσεις (προσοχή όχι τις προτάσεις για λύσεις θεμάτων) φορέων, πολλές φορές παράλογων αιτημάτων. Βλέπουμε λοιπόν ότι στη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ήταν η καλή σχέση με τους συνδικαλιστές αφού αυτή προσδιόριζαν σε μεγάλο βαθμό την γνώμη των Εργαζομένων. σήμερα δεν έχουμε πλέον εργαζόμενους. Σήμερα έχουμε απασχολούμενους. Οι απασχολούμενοι συνήθως δεν είναι ενταγμένοι σε σωματεία, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν την πολυτέλεια της υποστήριξης από κάποιο συνδικάτο. Τα συνδικάτα λοιπόν δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο της αγοράς εργασίας και έτσι, αυτή τη στιγμή, αν και αποτελούν συνομιλητή των κυβερνήσεων, δεν είναι ο κύριος συνομιλητής αυτών. Δεν έχουν πλέον εκείνον τον κυρίαρχο ρόλο που είχαν στη δεκαετία του 90 αλλά και στη δεκαετία του 80. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο επηρεασμός από συνδικάτα των κυβερνήσεων δεν έχει πλέον τον ρόλο που είχε σε παλαιότερες κυβερνήσεις. Έχει αλλάξει πλήρως η εικόνα που έχουν οι κυβερνήσεις για την ικανότητα των συνδικάτων να επηρεάζουν την αγορά εργασίας αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Από την άλλη πλευρά το κεφάλαιο ενώ έχει όλα εκείνα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να δημιουργήσει ανάπτυξη, συνήθως παραμένει ανενεργό χωρίς να δημιουργεί προοπτικές προόδου στην οικονομία της χώρας. Μέχρι σήμερα δηλαδή, περιμένει να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, παρά ενεργεί καταλυτικά για την πρόοδο του ελληνικού κράτους. Μέχρι σήμερα λοιπόν το κεφάλαιο ζούσε από τα χρήματα που χορηγούσε το κράτος σε αυτό, με την μορφή προμηθειών. Προκηρύξεις έργων για υποδομές της χώρας που δημιουργούν μεγάλη σπατάλη, για το λόγο και το σκοπό που εξυπηρετούν, αποτελούν σημαντικές μορφές προμηθειών που στόχο έχουν την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και όχι την δημιουργία κοινωνικής μηχανικής μέσα από κοινωνικές υποδομές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γίνεται φανερό ότι το κράτος δεν ήτανε αυτό το οποίο βοηθήθηκε από το κεφάλαιο αλλά αντίθετα το κεφάλαιο βοηθήθηκε από το κράτος.
Η κομματική μηχανισμοί αποτελούν το τρίτο κομμάτι του παζλ που αφορά τη διαχείριση και διοίκηση και τον έλεγχο του κράτους. Μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, αναπτύχθηκαν συνδικαλιστική μηχανισμοί αλλά και κεφαλαιακή μηχανισμοί, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιούργησαν όχι απλά προβλήματα, άλλα εμπόδια που για την πρόοδο του κράτους.
Σήμερα λοιπόν με τον προϋπολογισμό που βλέπουμε να έχει κατατεθεί κατανοούμε ότι έχουν αλλάξει πλήρως οι προτεραιότητες του κράτους. Υπάρχει όπως θα δούμε τη συνέχεια μια διαφορετική κατηγοριοποίηση των αναγκών του κράτους, η οποία κατηγοριοποίηση - η οποία ταξινόμηση- καταγράφεται και στον προϋπολογισμό του έτους 2010.
Η ηθική της βοήθειας του μεγάλου κεφαλαίου μέσα από σειρά προγραμμάτων για τη δημιουργία υποδομών της χώρας φαίνεται να αλλάζει σταδιακά. Τα προγράμματα της Ε.Ε. χρησιμοποιούνται κυρίως για τη δημιουργία κοινωνικού υποβάθρου που θα υποστηρίξει την πρόοδο της χώρας και τη δημιουργία ενός νέου επιπέδου για να ανελιχθεί η κοινωνία μας και το επίπεδο ζωής στη χώρα. Κονδύλια που παραδοσιακά προωθούνταν σε κατασκευές και υποδομές, κονδύλια τα οποία προωθούνταν στην άμυνα τώρα πια προωθούνται στην εκπαίδευση και σε τομείς έρευνας, τεχνολογίας, ανάπτυξης και καινοτομίας. Η νοοτροπία του φορολογικού συστήματος, αυτού δηλαδή που δίνει την δυνατότητα σε κάθε έναν από μας να χρηματοδοτήσουμε τις ενέργειες του κράτους, δηλαδή την ικανότητά του να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κράτος δικαίου, αλλάζει.
Γίνεται σαφές ότι έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να υποστηριχθεί η φορολογική συνείδηση. Γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τα νιάτα, γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τους νέους επιστήμονες, γίνεται σαφές ότι αλλάζει η ηθική και η ίδια η δημόσια διοίκηση.
Μέσα λοιπόν από τους πίνακες που καταγράφουν τις δαπάνες αλλά και τα έσοδα του φετινού προϋπολογισμού γίνεται σαφές ότι το κράτους έχει αλλάξει η ηθική αντιμετώπιση στο πολίτη. Μια σοσιαλιστική και όχι φιλελεύθερη ηθική φαίνετε να διαπνέει πέρα ως πέρα, τον προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί.
Από την περιληπτική ανάγνωση του προϋπολογισμού του έτους 2010, γίνεται κατανοητό ότι οι αυξήσεις που θα δοθούν δεν θα είναι σε ποσοστό τέτοιο που να καλύπτουν βασικές ανάγκες των πολιτών της χώρας μας. Όσο όμως κατανοητό γίνεται αυτό, άλλο τόσο γίνεται κατανοητό ότι τα χρήματα που είναι διαθέσιμα για διαχείριση είναι πλέον περιορισμένα. Είναι πλέον κοινή αίσθηση ότι το κράτος δεν έχει τα χρήματα που είχε παλαιότερα για να δαπανήσει και να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει, όχι απαραίτητα την μείωση ή την αρνητική ανάπτυξη, αλλά την επιβράδυνση της ανάπτυξης. Αυτό φαίνεται και μέσα από τις γραμμές του προϋπολογισμού, όπου για το 2010 φαίνεται ότι υπάρχει αρνητική ανάπτυξη. Μέσα λοιπόν από τις γραμμές του προϋπολογισμού καταγράφουμε μια ρεαλιστική εικόνα της οικονομικής κατάστασης που θα διέλθει η χώρα το επόμενο έτος. Μέσα από αυτές τις σελίδες μπορούμε να κατανοήσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα προβλήματα δηλαδή εκείνα τα οποία για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τα έκρυβαν κάτω από το χαλί και ξεχνούσαμε ηθελημένα την ύπαρξή τους.
Σήμερα μετά από μια που μάλλον βραχυχρόνια παραμονή στο Υπουργείο Οικονομικών των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. φαίνεται ότι η βαδίζουμε σε μια νέα ηθική αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν αυτή η ηθική είναι καλύτερη ή αν αυτή η ηθική θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Φαίνεται από τις πρώτες κίνησης της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η ηθική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι η ηθική που έχει όλος ο ελληνικός λαός. Κάτω από αυτό το πρίσμα είμαστε σίγουροι ότι και η ηθική για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων θα έχει σαν γνώμονα της το Κοινό συμφέρον.
Να αναμένουμε πολλά από τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε; Πιστεύω κι εγώ όπως και αρκετοί άλλοι ότι ο προϋπολογισμός αυτός είναι ο πρώτος προϋπολογισμός ο οποίος εκπονήθηκε για στόχο να λειτουργήσει θεραπευτικά στα πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα της οικονομίας της χώρας μας. Αποτελεί ένα δείγμα γραφής της κυβέρνησης. Όμως θεωρώ ότι ο προϋπολογισμός αυτός θα αναθεωρηθεί σύντομα με στόχο να δείξει καλύτερα τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας. Σίγουρα δεν αισθάνεται κανένας μας, μα κανένας μας σε όποιο κομματικό χώρο και αν ανήκει, όμορφα με την ψήφιση ενός προϋπολογισμού ο οποίος εκτός από ελλειμματικός είναι και προϋπολογισμός ύφεσης. Ο στόχος λοιπόν του κάθε Έλληνα είναι πλέον να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία την ομαλή εκτέλεση του προϋπολογισμού αυτού. Στόχος του καθενός από μας είναι ο προϋπολογισμός αυτός να αλλάξει, αλλά να προσαρμοστεί με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και να αναθεωρηθεί όχι προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο. Η ανάρτηση αυτή στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όλοι μας στην υποστήριξη του σχεδίου δράσης της χώρας μας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η ανάρτηση αυτή σκοπό και στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο καθένας από μας ξεχωριστά για να επιτύχουμε ένα πολύ δύσκολο στόχο την ‘εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας’.
Σήμερα λοιπόν, αρκετά άλλαξαν. Οι ομάδες πίεσης δεν έχουν πλέον τις δυνατότητες επιρροής που είχαν μέχρι σήμερα. Σήμερα, οι συνδικαλιστές αλλά και οι άλλοι φορείς και συντεχνίες, βλέπουν ότι έχουν ξεπεραστεί από την κοινωνία, γιατί δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της κοινωνίας αλλά τις απαιτήσεις (προσοχή όχι τις προτάσεις για λύσεις θεμάτων) φορέων, πολλές φορές παράλογων αιτημάτων. Βλέπουμε λοιπόν ότι στη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ήταν η καλή σχέση με τους συνδικαλιστές αφού αυτή προσδιόριζαν σε μεγάλο βαθμό την γνώμη των Εργαζομένων. σήμερα δεν έχουμε πλέον εργαζόμενους. Σήμερα έχουμε απασχολούμενους. Οι απασχολούμενοι συνήθως δεν είναι ενταγμένοι σε σωματεία, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν την πολυτέλεια της υποστήριξης από κάποιο συνδικάτο. Τα συνδικάτα λοιπόν δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο της αγοράς εργασίας και έτσι, αυτή τη στιγμή, αν και αποτελούν συνομιλητή των κυβερνήσεων, δεν είναι ο κύριος συνομιλητής αυτών. Δεν έχουν πλέον εκείνον τον κυρίαρχο ρόλο που είχαν στη δεκαετία του 90 αλλά και στη δεκαετία του 80. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο επηρεασμός από συνδικάτα των κυβερνήσεων δεν έχει πλέον τον ρόλο που είχε σε παλαιότερες κυβερνήσεις. Έχει αλλάξει πλήρως η εικόνα που έχουν οι κυβερνήσεις για την ικανότητα των συνδικάτων να επηρεάζουν την αγορά εργασίας αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Από την άλλη πλευρά το κεφάλαιο ενώ έχει όλα εκείνα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να δημιουργήσει ανάπτυξη, συνήθως παραμένει ανενεργό χωρίς να δημιουργεί προοπτικές προόδου στην οικονομία της χώρας. Μέχρι σήμερα δηλαδή, περιμένει να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, παρά ενεργεί καταλυτικά για την πρόοδο του ελληνικού κράτους. Μέχρι σήμερα λοιπόν το κεφάλαιο ζούσε από τα χρήματα που χορηγούσε το κράτος σε αυτό, με την μορφή προμηθειών. Προκηρύξεις έργων για υποδομές της χώρας που δημιουργούν μεγάλη σπατάλη, για το λόγο και το σκοπό που εξυπηρετούν, αποτελούν σημαντικές μορφές προμηθειών που στόχο έχουν την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και όχι την δημιουργία κοινωνικής μηχανικής μέσα από κοινωνικές υποδομές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γίνεται φανερό ότι το κράτος δεν ήτανε αυτό το οποίο βοηθήθηκε από το κεφάλαιο αλλά αντίθετα το κεφάλαιο βοηθήθηκε από το κράτος.
Η κομματική μηχανισμοί αποτελούν το τρίτο κομμάτι του παζλ που αφορά τη διαχείριση και διοίκηση και τον έλεγχο του κράτους. Μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, αναπτύχθηκαν συνδικαλιστική μηχανισμοί αλλά και κεφαλαιακή μηχανισμοί, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιούργησαν όχι απλά προβλήματα, άλλα εμπόδια που για την πρόοδο του κράτους.
Σήμερα λοιπόν με τον προϋπολογισμό που βλέπουμε να έχει κατατεθεί κατανοούμε ότι έχουν αλλάξει πλήρως οι προτεραιότητες του κράτους. Υπάρχει όπως θα δούμε τη συνέχεια μια διαφορετική κατηγοριοποίηση των αναγκών του κράτους, η οποία κατηγοριοποίηση - η οποία ταξινόμηση- καταγράφεται και στον προϋπολογισμό του έτους 2010.
Η ηθική της βοήθειας του μεγάλου κεφαλαίου μέσα από σειρά προγραμμάτων για τη δημιουργία υποδομών της χώρας φαίνεται να αλλάζει σταδιακά. Τα προγράμματα της Ε.Ε. χρησιμοποιούνται κυρίως για τη δημιουργία κοινωνικού υποβάθρου που θα υποστηρίξει την πρόοδο της χώρας και τη δημιουργία ενός νέου επιπέδου για να ανελιχθεί η κοινωνία μας και το επίπεδο ζωής στη χώρα. Κονδύλια που παραδοσιακά προωθούνταν σε κατασκευές και υποδομές, κονδύλια τα οποία προωθούνταν στην άμυνα τώρα πια προωθούνται στην εκπαίδευση και σε τομείς έρευνας, τεχνολογίας, ανάπτυξης και καινοτομίας. Η νοοτροπία του φορολογικού συστήματος, αυτού δηλαδή που δίνει την δυνατότητα σε κάθε έναν από μας να χρηματοδοτήσουμε τις ενέργειες του κράτους, δηλαδή την ικανότητά του να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κράτος δικαίου, αλλάζει.
Γίνεται σαφές ότι έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να υποστηριχθεί η φορολογική συνείδηση. Γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τα νιάτα, γίνεται σαφές ότι ανοίγουν δρόμοι για τους νέους επιστήμονες, γίνεται σαφές ότι αλλάζει η ηθική και η ίδια η δημόσια διοίκηση.
Μέσα λοιπόν από τους πίνακες που καταγράφουν τις δαπάνες αλλά και τα έσοδα του φετινού προϋπολογισμού γίνεται σαφές ότι το κράτους έχει αλλάξει η ηθική αντιμετώπιση στο πολίτη. Μια σοσιαλιστική και όχι φιλελεύθερη ηθική φαίνετε να διαπνέει πέρα ως πέρα, τον προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί.
Από την περιληπτική ανάγνωση του προϋπολογισμού του έτους 2010, γίνεται κατανοητό ότι οι αυξήσεις που θα δοθούν δεν θα είναι σε ποσοστό τέτοιο που να καλύπτουν βασικές ανάγκες των πολιτών της χώρας μας. Όσο όμως κατανοητό γίνεται αυτό, άλλο τόσο γίνεται κατανοητό ότι τα χρήματα που είναι διαθέσιμα για διαχείριση είναι πλέον περιορισμένα. Είναι πλέον κοινή αίσθηση ότι το κράτος δεν έχει τα χρήματα που είχε παλαιότερα για να δαπανήσει και να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει, όχι απαραίτητα την μείωση ή την αρνητική ανάπτυξη, αλλά την επιβράδυνση της ανάπτυξης. Αυτό φαίνεται και μέσα από τις γραμμές του προϋπολογισμού, όπου για το 2010 φαίνεται ότι υπάρχει αρνητική ανάπτυξη. Μέσα λοιπόν από τις γραμμές του προϋπολογισμού καταγράφουμε μια ρεαλιστική εικόνα της οικονομικής κατάστασης που θα διέλθει η χώρα το επόμενο έτος. Μέσα από αυτές τις σελίδες μπορούμε να κατανοήσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα προβλήματα δηλαδή εκείνα τα οποία για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τα έκρυβαν κάτω από το χαλί και ξεχνούσαμε ηθελημένα την ύπαρξή τους.
Σήμερα μετά από μια που μάλλον βραχυχρόνια παραμονή στο Υπουργείο Οικονομικών των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. φαίνεται ότι η βαδίζουμε σε μια νέα ηθική αντιμετώπισης των προβλημάτων της οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν αυτή η ηθική είναι καλύτερη ή αν αυτή η ηθική θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Φαίνεται από τις πρώτες κίνησης της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η ηθική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι η ηθική που έχει όλος ο ελληνικός λαός. Κάτω από αυτό το πρίσμα είμαστε σίγουροι ότι και η ηθική για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων θα έχει σαν γνώμονα της το Κοινό συμφέρον.
Να αναμένουμε πολλά από τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε; Πιστεύω κι εγώ όπως και αρκετοί άλλοι ότι ο προϋπολογισμός αυτός είναι ο πρώτος προϋπολογισμός ο οποίος εκπονήθηκε για στόχο να λειτουργήσει θεραπευτικά στα πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα της οικονομίας της χώρας μας. Αποτελεί ένα δείγμα γραφής της κυβέρνησης. Όμως θεωρώ ότι ο προϋπολογισμός αυτός θα αναθεωρηθεί σύντομα με στόχο να δείξει καλύτερα τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας. Σίγουρα δεν αισθάνεται κανένας μας, μα κανένας μας σε όποιο κομματικό χώρο και αν ανήκει, όμορφα με την ψήφιση ενός προϋπολογισμού ο οποίος εκτός από ελλειμματικός είναι και προϋπολογισμός ύφεσης. Ο στόχος λοιπόν του κάθε Έλληνα είναι πλέον να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία την ομαλή εκτέλεση του προϋπολογισμού αυτού. Στόχος του καθενός από μας είναι ο προϋπολογισμός αυτός να αλλάξει, αλλά να προσαρμοστεί με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και να αναθεωρηθεί όχι προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο. Η ανάρτηση αυτή στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όλοι μας στην υποστήριξη του σχεδίου δράσης της χώρας μας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Η ανάρτηση αυτή σκοπό και στόχο έχει να αναδείξει την προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο καθένας από μας ξεχωριστά για να επιτύχουμε ένα πολύ δύσκολο στόχο την ‘εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου